Gittikçe yalnızlaşıyoruz insan kardeşlerim
Ne ortak bir sevincimiz kaldı bizi çoğaltacak
Ne içten bir dostumuz var acımızı alacak
Unuttuk nicedir paylaşmanın mutluluğunu;
Sonra unuttuk işte.
Yaşamayı unuttuk, nefes almayı unuttuk,
ve bir gün geldi sevmeyi de unuttuk biz..
Belki de her sey sevmeyi unutmakla basladı.
Evet, sevmeyi unuttuk biz.
Bugünlerde herkes sinirli..
Herkes kavgalı, gürültülü.
Mevlana idris
“ Nesin sen ey insan?
Beden sadece ruhunun binitiydi, dunya ise o binitin
âlâya geçmesine vesile olacak bir köprü
mesâbesindeydi.
Allah rizka kefildi.
Unuttun,
Unuttuk!
Aldandin,
aldandik!
Şimdi ise sarsildik.
Ya uyanacaktik ya birkaç zaman sonra eski halimize
dönüp unutacaktik.
Ya farkedecektik hakikati,
Ya da dünyanin yalanci sãsâsinda kaybolup
gidecektik.
Tercih bizimdi.
Zordu ama irâde bize bahşedilmiş bir nimetti.”
Dostluk vardı şimdi nere atıldı
Güven İtibar kuruşa satıldı
Sêlamı almayı unuttuk gitti
Mehmet Uyar
Ben olsaydım içime atardım
Hissederdim derinden..
Ne olduk sevgilim, neden darıldık?
Ne zaman unuttuk, neye sarıldık?
O zaman fakirlik yokluk var idi
Aza kanaatle hep mutlu olduk
Dünyaya daldık da günü unuttuk
Mehmet Uyar