Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Ali Teoman erken kaybettiğimiz yazarlardan.Gizli Kalmış Bir İstanbul Masalı-kitabının da gerçek yazarı.Bu kitabı bir üçlemenin birinci kitabı.Romanda hemen gözünüze çarpacak birkaç özellik var;Ansiklopedik bilgilerin yeraldığı kısımlar hem bilgilendirici hem kayifli,kısaltmalar daha da hoş.Romanda kurulan fiziksel dünya ,size yazarın mimar olduğunu hemen anlatıyor.Kurgu ise Franz Kafka'nın "Dava" romanı gibi;uzayan belirsizlik,kıstırılmışlık duygusu rahatsız edici.Belki ben tezcanlı olduğum içindir.Dava-romanını sevdiyseniz bu romanı da seveceğinizden eminim.Ben her iki kitabı da sevdim.Sadece çabuk sıkılabileceklere göre değil.Vaktiniz varsa okuyun derim.Bana göre Ali Teoman yaşasaydı Türk edebiyatında çok iyi bir yerde olacaktı.Allah rahmet eylesin.
Genelde postmodern yapıtları hiç sevmesem de bu kitabı beğenmiştim. Klasik postmodern eserlerde olan gerçeklikten tam olarak gerçek dışı mı yoksa rüya alemi mi olduğunu anlamadığınız tekinsiz alana olan geçişi güzel bir ivmeyle yapıyor. Öyküyü kafanızda birleştirmeye ve bir yere gitmeye zorlamaya çalışıyorsunuz ancak başka başka yerlere gidip duruyor ve sonra birden "kaldığımız yerden" devam ediyor.
Bir de içindeki çok derinmiş gibi görünen tanımsal bilgilerin çoğu atmasyon, şimdiden uyarayım. Gerçek sanıp kaynakça göstermeyin. Postmodernizmin cilvelerinden biri.
447 syf.
9/10 puan verdi
·
Beğendi
Öncelikle aramızdan bu kadar erken ayrılışını öğrendiğim Ali Teoman'nın, üzüntüsüyle başlayacağım incelemeye.
İnternette gezinirken karşıma bir kitap ismi ve onun akabinde yazar çıktı karşıma birden:Ali Teoman-Uykuda Çocuk Ölümleri. Hemen küçük bir inceleme yaptım ve kitap hakkında bilgi sahibi oldum. Zaten tarih-felsefe-edebiyat üçlüsünü bir arada çok sevdiğimden, hemen kitabı aldım.
Kitabın daha ilk başından buram buram bir İhsan Oktay Anar kokusu aldım ve bu beni mutlu etti. Geleneksel ve kurgunun iç içe geçişi beni Anar'ın kitabını okuyor hissi verdi. Kitap beni öncelikle hiç sıkmadı ve içine çekti. Çok güzel bir olay akışı ve okuyucuyu yormadan verilen cümleler kitabı okumaya teşvik etti. Kitabın yazılış yılının 2002 yılı olduğunu göz önüne alırsak ve Anar'ın "Puslu Kıtalar Atlası"nın 1995 yılında çıktığını göz önüne getirirsek Ali Teoman'a tesir ettiği her halükarda belli oluyor. Ayrıca" Kinyas ve Kayra" anlatım tekniği kullanıldığını da görüyoruz ki kitabın giriş cümlesi, son sayfalara doğru geçiyor.
İşin özü çok dolu ve tatlı bir kitap. Benim sevdiğim üçlüyü seviyorsanız mutlaka deneyin.
Kesinlikle tavsiye ederek başlamak istiyorum. Bu romanı okuduğum hiçbir tarzla sınıflandıramadım. Bir Ali Teoman tarzı dersem yerinde olacaktır. Bu da en büyük nedeni aslında tavsiye etmemin sizlere.
.
İlerlediğiniz her sayfasında derine indiğinizi hissediyor, yazarın karanlık, basık dünyasına giriyorsunuz.
Romanda; anlatı ile verilen değerli bilgilerin yanı sıra bir de ansiklopedi tarzında verdiği net, tanımlama bilgileri benim için oldukça yeni ve şaşırtıcı idi. Fakat bu tarzın, okurken beni biraz yorduğunu söylemek zorundayım. Tam olayın içindeyken ansiklopediye geçişler (fazla kez tekrarlanmadığını belirtmeliyim.) ve genelinde kullanılan ağdalı dil, okuma hızımı tam almışken duraksamalar yaşamama neden oldu. Tabii bu, benim eski Türkçe kelimelere yeterince aşina olmamamdan kaynaklanıyor olabilir.
Ayrıca yazarın mimar olduğunu hissetmemek elde değil keza bilmiyorsanız bile. Okura bunu ustaca yansıtması çok hoşuma gitti.
.
Tarih, din, felsefe var iliklerine kadar.
Sonuna kadar okunmayı hak eden bir üçlemenin, ilk kitabı olduğunu belirterek herkese iyi okumalar dilerim!
.
Işıklar içinde uyu Ali Teoman.
Ali Teoman kalemini çokça merak edip, yine hiçbir kitabını okumadan kitaplarını toplamaya başladığım bir yazar. Aslında ilk merak ederek aldığım kitabı Uykuda Çocuk Ölümleri. Kitap Konstantiniye Üçlemesi'nin ilk kitabı. Diğer kitaplarını uzun zamandır bekleyip YKY de inatla basmayınca ben de diğer kitaplarına yöneldim.
12 hikâye içeren İnsansız Konağın İkonu, Ali Teoman'ın ikinci öykü kitabı. İlk hikâye Büyükhanım'ın Kedileri ile müthiş bir tanışma yaşadık. Ama sonraki hikâyelerde o enerji birden düştü. Sonra Bir Köprüaltı Öyküsü ile birden yeniden kaynaştık. Artık hiç ayrılmayız derken yine bir kopukluk oldu aramızda sonraki hikâyelerde. Ama kitaba ismini veren son hikâyeye gelince çarpıldık yine.
Sevdiğim hikâyelerin diğerlerine göre daha uzun olması, sanki romanlarını daha çok seveceğim hissi uyandırdı bende. Tabi bilmiyorum, sonuçta daha tek kitap okundu ve o da benim yeni yeni ısınmaya başladığım öykü formatında. Ali Teoman okumaya devam.
Sonunda bitirdim.Konstantiniyye üçlemesinin ilk kitabı, kalan iki kitabi okur muyum ya da ne zaman okurum bilmiyorum ama Türk edebiyatında bana kalırsa eşsiz ve değeri bilinmeyen ya da tanıtılamayan bir kitap olarak kalmış Uykuda Çocuk Ölümleri.Okuması gerçekten zor olan bu kitapta paragraf neredeyse hiç kullanılmamış dil olarak ise Osmanlıca ve günümüz Türkçesini kullanmayı tercih etmiş Ali Teoman.Din,tarih, mitoloji, edebiyat hikaye içinde harmanlanmış bu kitabı okuduğum en iyi kitaplardan biri diyemesem de edebiyatımızın nadide kitaplarından biri olduğu gerçeğini değiştirmiyor.
Post modern eserleri seven okurlara şiddetle tavsiye edebileceğim, daha önce post modern bir esere 'kafamı karıştırıyor, sıkılıyorum, bu nasıl kitap' gibi yorumları olmuş okurlara ise şiddetle uzak durun diyebileceğim bir kitap. Hatta Konstantiniyye Üçlemesi'nin ilk kitabı dersem daha doğru olur.
Kitap, baş karakter Xeno'nun başından geçen rüya mı gerçek mi olduğunu anlamak için çaba sarf edilen olaylar üzerine oturtulmuş. Yer yer olay akışını bozmayacak şekilde ansiklopedik bilgiler kitaba yerleştirilmiş. Yazar kitaba has kısaltmalar kullanmış, örneğin; UÇÖLÜM (Uykuda Çocuk Ölümleri), ŞİRİN (Şirket İç Nizamnamesi), MAFİŞ (Memurun Afet İşleri) vb.
Okurken kah kitaptaki karakterle birlikte başına ne geleceğinin heyecanını duyuyorsunuz, kah içiniz sıkılıyor ve bir an önce bitmesini istiyorsunuz.
Son olarak kitabın bu kadar gölgede kalmaması gerektiğini düşünüyorum. Şahsen kitapçıları gezmeyi sevdiğim için tesadüfen denk gelip, ayaküstü göz gezdirme ile içimde merak uyandırarak almış olmak yerine birilerinin kitap hakkında konuşurken duyup ilgimi çekmesini yeğleyeceğim ve pişman olmayacağım kadar iyi bir kitap.
Arzın merkezine yolculuk
Farklı türlerde ve değişik yazarlardan okumayı seven ve bunun için özel bir çaba sarf eden bir okur olarak bu zamana kadar okuduklarıma hiç benzemeyen bir eserle karşılaştım bu kitapta. Şurasını burasını değişik yazarlara ve kitaplara benzetmek mümkünse de -mesela Kafka ve "Davası", Orhan Pamuk ve "Kara Kitap"ı gibi- son kararda kendi tarzını, dilini ve kurgusunu çok ögzün bir şekilde ortaya koymuş Ali Teoman.
Dil inanılmaz zengin. Yer yer çok ağır -eski kelimeler fazlasıyla kullanılmış-, bazı bazı zorlama/kasıtlı bir öz Türkçe, zaman zaman deneysel, biraz biraz da ecnebi lisanlarla halhamur olmuş bir vaziyette. Zamana ve zemine göre yazar ordan oraya zıplayıp duruyor ve okuyucuya tam bir ziyafet çekiyor.
Bunun dışında kitabı anlatmak pek mümkün değil esasında. Hem hakkında sayfalarca yazabileceğiniz hem de sizi lâl edip bırakacak cinsten bir eser. Anlatılmaktan ziyade yaşanılası. Her bünyeye hitap etmeyeceğini de peşin peşin söylemek lazım.
Benim için Ali Teoman'la tanışma kitabı oldu "Uykuda Çocuk Ölümleri". Hiç soğutmadan Konstantiniyye Üçlemesi'nin ikinci kitabı olan "Kara Delik Güncesi"ni okuma isteği uyardıracak kadar da tesir etti bana. Kendi namıma önemli bir keşfe vesile oldu. Bakalım bu keşif daha neler çıkaracak karşıma...
Konstantiniyye üçlemesinin ilk kitabı.yorumlara bakıp çok merak ederek aldığım kitap maalesef benim tarzım değil. Kitabı okurken sıkıldım sonlara doğru ha gayret deyip bitirdim . :(
Neden daha önce okumadım ? diyerek başlamak istiyorum. Her kitabın bir okunma zamanı olduğuna inanarak kendimi teselli edeceğim. Uzun zamandır okuduğum romanlardan haz alamıyorum. Kurgu beni ikna etmediğinde; başladım, hadi bitireyim madem diyerek bitirdiğim romanların sayısı epeyce çok...
Ali Teoman ismiyle birkaç yıl önce okuduğum bir deneme
Konstantiniyye Üçlemesi ikinci kitabı: Karadelik Güncesi
İlk kitabın yeri bende ayrı olacak fakat bunu da çok sevdim. Uykuda Çocuk Ölümleri ile düştüğümüz çukurdan bir karadeliğe geçiş yapıyoruz.
Hakkını vererek yazılmış bir yeraltı romanı olduğunu düşünüyorum. İstanbul'un dehlizleri ve bir arayış serüveni..
Karakterler çok sağlam kurgulanmış, istemeseniz de bir süre aklınızda dönüp duracaklar muhtemelen.
Antidepresan niyetine okunacak bir roman olmuş. Okuyup dertlerinizden bir süre uzak kalabilirsiniz. Oldukça gergin ve boğucu bir dünyaya giriş yapıyoruz. Kendi dertlerinizi hatırlatmayacak kadar başarılı :)
Bazı bölümleri okurken gerçekten zorlandım, belki gerçekte karşılığı olduğundan emin olduğum saplantılı haller olduğundandır bilemiyorum ama tüm gerginliğine rağmen etkileyiciydi.
Kendini ararken kaybeden İbrahim'in ve minik(!) Şazinuş'un varoluşuna belki de var olamayışına tanık oluyoruz.
Bakalım, üçlemenin son kitabında neler göreceğiz..?
.
Ali Teoman
Yazarla Uykuda Çocuk Ölümleri kitabıyla tanışıp bitirdiğim gün tüm kitaplarını sipariş etmiştim.
Okudukça daha çok sevdiğim bir yazar oldu ve bu kadar erken yaşta aramızdan ayrılmış olmasına da ayrıca üzüldüm. Çok daha güzel kitaplar okuyabilirdik yazardan.
Bir kitap incelemesinden ziyade bir yazar tavsiyesi olsun istedim. Birkaç alıntı