KİTAP OKURKEN NEDEN UYKUMUZ GELİR?
Beynin yakıtı glikozdur. İnsan bedeni glikozu depolamaz, ihtiyaç hâlinde üretir. Bu üretim işlemi yaklaşık 20 dk sürer. (3-4 saat yetecek kadar)
Kitap okurken, cânım beyin kıvrımlarımız, gözlerimizin gördüğü harfleri mikrosaniyeler içinde deşifre edip görme merkezine iletir. Harflerin her biri orada hece, kök, sözcük, cümle ve paragraflara dönüştürülür. Beyin tüm bunları yaparken bir yandan da işimizi kolaylaştırmak adına okuduklarını gözümüzde canlandırmaya çabalar. Yine metnin kalanıyla ilgili olasılık hesaplamalarına gider, bazen duygularla bazen geçmiş kayıtlarla bağ kurar, vesaire...
Her ne kadar kitap okurken fiziksel durağanlık içinde olsak da tüm bu analitik işlemler zinciri esnasında çok fazla ve çok hızlı çalışan beynimiz, yüksek oranda efor sarf eder. Var olan glikoz kırıntıları, kitap okumaya başladıktan sonra max.5 dk. içinde tükenir. Dolayısıyla organizmada şiddetli bir şekilde glikoz ihtiyacı hasıl olur; minnak beyin hücrelerimizi bir telaş alır. "Glikoz da glikoooz!!!" diye ortalikta 3,5 atarlar. Beyin bu ihbarı alınca derhal ön panele 👀 güvenlik şeridi çeker, işi yavaşlatır. (Uykumuzun geldiğini zannettiğimiz andır. 😴💤 ) Zira o an zihnin öncelikli işlevi kitap okumak değil, okuduğunu yorumlayabilecek glikozu üretmek olmuştur.
Hemen kalkıp 1 kaşık 🍇 pekmezi veya hurma, kuru incir, kayısı kurusu vb. yer ve birkaç adım atarsanız glikoz deponuz 20 dk.dan daha hızla dolmaya başlar, dolunca da geçici uyku hâli yok olur, 🤓 gibi bakarsınız.
Not : Uykusuna yenik düştüğü için kitap okuyamayan birey yoktur; beyninin glikoz üretimini beklemeyen/desteklemeyen birey vardır. 😉😉
Bu son olsun...EMİNEBULUT.
Neden itiraf etmiyorsunuz? Suç bizim. Suç senin, benim, hepimizin.Hem devlet hem toplum yaptı.(!)Erkekleri göklere çıkartan, onların hegemonyasını kabullenen, eşitliği kabullenemeyen, hazmedemeyen, zihinler...Kadını eve tıkan, öğrenmesini engelleyen, onu neredeyse eve atfedilmiş köle olarak belleyen, onu saçma, akıldışı, egoya, cahilliğe dayanan kalıplara sokmaya çalışan zihinler...Onlara karşı çıkmayan, sessiz kalan, görmezden gelen, seyreden zihinler...Kadın, erkek...sen, ben , hepimiz(!) sorumluyuz hepimiz...
Peki bir vicdanımız olduğunu sayarsak uyuyabilecek miyiz gerçekten, gönül rahatlığıyla.(!)
Ne diyorum biliyor musunuz, kaçsın, uykumuz kaçsın!! Senin, benim, hepimizin(!)Tıpkı o kızın kaçtığı gibi. Annesinin ölmesini(Allah başımızdan eksik etmesin) istemeyen o kız gibi.
Ama ne yapabiliriz ki diyen sesler duyuyorum. Evet gideni geri getiremezsin ama kalanların da gitmemesi için birşeyler yapabilirsin. Mesela:
İnsanlığı öğret kardeşim. Kız erkek fark etmeden.Seyretme artık, birşeyler yap! Sözlü, fiili harekete geç. Elinden ne gelecekse.Eşitliği öğret. Cinsiyetin avantaj yada dezavantaj olmadığını.(!) Her insanın yaşama ve daha bir sürü şeye hakkı olduğunu. Ama HER(!) insanın.Bu saatten sonra sadece eğitim bizi insanlaştırır. Ancak eğitim insanlığı kurtarır...(!) tabi buna kurtarmak denilebilecekse.
O zaman başlayın.Hemen şimdi, şu anda. En azından düşünün. Söz verin kendinize. Artık susmayın, konuşun, yapın, müdahale edin.(!) En azından hala gitmeyenler için. Çünkü bize bundan başka umut olacak hiçbir şey yok.
Hiçbir şey hem de.
Tek çare!
EĞİTİM EĞİTİM EĞİTİM (!!)
Viktor E. Frankl "in İnsanın Anlam Arayışı Kitabından:
Ama gözyaşlarından utanmamız gerekmiyordu, çünkü gözyaşları, bir insanın cesaretlerinin en büyüğüne, acı çekme cesaretine sahip olduğuna tanıklık ediyordu.
... insanı en çok yaralayan şey (ki bu hem yetişkinler hem de cezalandırılan çocuklar için geçerlidir) fiziksel acı değil,
Bişey mi oldu Adriana
Yok valla bişey yok
Hayır bişey var abi bu tarafta
Valla bişey yok diyorum
Sen abi şu sol koldan ben şu on taraftan topluyok tamam hadi
Gördün mü herife çıkışa işareti verdim koştur koştur geliyor benim işim var onuncin sende ok
Uykum kaçtı
Efendim gulsek te gulmesrk te reenkarne olduk bı kere Adriananin korumasiyiz
Uykumuz kacti
