Remarque’ın Tanrının Gözdesi Yok kitabını açar açmaz karşıma çıkan o cümle;”belki de mutluluk bir iğnenin ucunda dans etmektir.”
Çoğumuza uzak görünen, sürekli ulaşmaya çalıştığımız, hayatımız boyunca belki de yaptığımız her şeyi ona erişmeye endekslediğimiz muazzam ve ütopik duygudurumu…
mutluluk…
Belki de celladına aşık bir mahkum gibiyiz mutluluk karşısında. Bize acı verecek, sonumuzu getirecek belki de ama biz ısrarla peşinden gitmeye, onu yakalamaya çalışmaya devam ediyoruz, arsızca, yorulmak nedir bilmeksizin…
Mutluluğa ulaşmakla hayatımızda yaşanabilir bir noktaya erişeceğimiz düşüncesi zerk edildi ruhumuza. Ama belki de mutluluğa ulaşmak değil, mutluluğu arama arayışı yaşanabilir bir noktaya taşıyacak bizi. Veya bir noktaya ulaşmak isteyen kim, diyebilir de insan. Belirsizliğin ortasında dolanıp durmak belki de asıl mutluluk, diyebilir.
İğnenin ucunda dans etmeyi isteyecek kadar, mutluluğun verdiği acı verici hazzı yaşayacak kadar cesaret, mutluluğa ulaşma yolunda çaba harcayacak kadar umutla dolsun içimiz… veya mutluluğa ulaşmaya dair o doymak bilmez istekle dolup taşan insanlardan uzakta haz veren mutsuzlukla sürsün yaşam dediğimiz o küçücük an…
Kemalistler kendini türk hisseden herkes Türk'tür muhafazakarlar ise kendini müslüman hisseden herkes Türk'tür diyor peki muhafazakarlar sizin kemalizmden farkınız nedir kemalizmin sloganını alıp ona biraz islami sosla katıp ırkçılıktan uzak duracağınızı mı zannediyorsunuz
Gözlerim Gözlerinde
Hep böyle çocuksu mu bakar senin gözlerin?
Hep böyle içinde uzak bir ışık mı yanar?
Bakışlarında beni dinlendiren bir şey var;
Kıyısındaymış gibi en sakin denizlerin...
Bir yelkenliyim şimdi ben senin limanında
Fırtınalardan geldim sende dinleniyorum.
Bu huzur, bu sessizlik hiç bitmesin diyorum;
En eşsiz dakikalar sürsün senin yanında...
Hiç yumma gözlerini, ışığın eksilmesin,
Gündüzüm aydınlığım, ipek böceğim benim!
Güz bahçemde açılmış o son çiçeğim benim!
Yorgun kalbim seninle elem nedir bilmesin;
Ayırma gözlerimden çocuksu gözlerini,
O sakin o yalansız, o kuytu gözlerini.
Ümit Yaşar Oğuzcan
GÖZLERİN GÖZLERİMDE
Hep böyle çocuksu mu bakar senin gözlerin?
Hep böyle içinde uzak bir ışık mı yanar?
Bakışlarında beni dinlendiren bir şey var;
Kıyısındaymış gibi en sakin denizlerin...
Bir yelkenliyim şimdi ben senin limanında
Fırtınalardan geldim sende dinleniyorum.
Bu huzur, bu sessizlik hiç bitmesin diyorum;
En eşsiz dakikalar sürsün senin yaninda...
Hiç yumma gözlerini, ışığın eksilmesin,
Gündüzüm aydınlığım, ipek böcegim benim!
Güz bahçemde açılmış o son çiçegim benim!
Yorgun kalbim seninle elem nedir bilmesin;
Ayırma gözlerimden çocuksu gözlerini,
O sakin o yalansız, o kuytu gözlerini.
Ümit Yaşar Oğuzcan
İpek han Bursa
Foto bu Ebola
"Vasldan çün âşıkı müstağni eyler bir visâl
âşıka ma'şûkdan her dem bu istiğnâ nedir"
Fuzûlî
Kavuşmaktan ibarettir madem, aşığı vuslata doyuran; o halde (anlam veremiyorum) nedir sevenin sevilenden böylesi uzak kalmada bulduğu acı lezzet?
Uzak nedir?
Kendimin bile ücrasında yaşayan benim için
gidecek yer ne kadar uzak olabilir?
Başım açık saçlarımı ikiye
ortadan ayırdım
kimin ülkesinden geçsem
şakaklarımda dövmeler beni ele verecek
cesur ve onurlu diyecekler
halbuki suskun ve kederliyim…
İsmet Özel
Edep; Müridin kendi nefsine, ihvanına, mürşidine ve Allah’a karşı uyması gereken kurallardır. Bu kurallara uymak vuslat vesilesidir. Edebe uymayanlar lütuftan mahrum olurlar. Ne güzel söylemiş büyüklerimiz “Edeple gelen lütufla gider” diye.
Pirimiz Abdülkadir Geylani Hz.leri “Bir edep için, binlerce derviş feda olsun. Edep gittiğinde onu geri
Öyledir Öyle Başlar
İnsan iki yaşında da öyle başlar işte
Ezgilerin karanlığına sıyrılır kucaklardan,
Cıvıl cıvıl cıvıldar, mırıldar bir süre,
Derken, üçüne doğru, sözler dökülür ağzından.
Öyledir işte, yavaşça başlarsın anlamaya,
Kapılıp bir türbinin büyük gürültüsüne,
Sen misin bu, bir başkası mı yoksa,
Yabancılaşmıştır evin, bir gölgedir annen de
Bu zalim
"Uzak nedir?
Kendinin bile ücrasında yaşayan benim için gidecek yer ne kadar uzak olabilir?"
