Ve zaman yolculuğu imkânsız olsa bile çocukça şeyler yapmanın zamanı biraz olsun yavaşlatabildiğini, akıp giden zamanı her şeyi yoluna koymaya yetecek kadar durdurabildiğini düşündüm.
Eskisi gibi hissedemediğimi fark ettim. Şimdi geceyi izliyor, dinliyor ve hissetmeyi deniyorum. Acı gerçeğe karşı kambur ama sakin bir duruşum var. Canımı sıkıyor. Fakat artık neler hissetmeye değer ki?