Zalimler Çağında Yaşayan Bir Alçak
Öylesine...
İçimde garip bir huzur var. Havadan heralde diyorum. Kapalı, bir tarafta parlak bir aydınlık. Hava ılık. Yağmur yağacak gibi, ama yağmadan hava açılacak gibi. Bu havaya karşı kitap okunur diyorum.
Garip huzur yaa nasıl desem. Büyük bağdereler(yazılışı doğru inşallah) atlatmışım da bu güne ulaşmışım gibi. Ama alakası yok, havadan tabi. Hani dün seçim olmuş, bu gün seçim sonrası ilk gün gibi😅. Ne alaka diyecen. Ne zaman böyle huzurlu olurum diye düşündüm, valla o gün geldi aklıma.
Bir defasında O zamanlar daha lise 1'e gidiyoruz, arka sırada oturan kız..
(ismi neydi yaaa... hah! Aylis)
Dedi: "Emre yarın okula gelmeyelim, okula diye çıkalım Kadıköy'e sinemaya gidelim'
Tabii o zamanlar erkek olarak kendimize olan güvenimiz sıfır, utancımızdan aynaya bile bakmıyoruz.
Yeni-yeni blue çağlarına
Bir defasında O zamanlar daha lise 1'e gidiyoruz, arka sırada oturan kız..
(ismi neydi yaaa... hah! Aylis)
Dedi: "Emre yarın okula gelmeyelim, okula diye çıkalım Kadıköy'e sinemaya gidelim'
Tabii o zamanlar erkek olarak kendimize olan güvenimiz sıfır, utancımızdan aynaya bile bakmıyoruz.
Tip desen, karakolun önünden geçsek
Bu nasıl ince bir testtir yaa
Evliyadan bir hanım vardı. Bir izdivaç teklifi oldu yolda. Caizdir, olur.
“Sana aşığım” dedi adam, “yanıyorum valla...”
Mübarek hanım bir sahtekarlık hissetti.
"Ama kız kardeşim benden daha güzel...”
Adam döndü; “hani nerede?”
“Aşık başka yere bakmaz” dedi yürüdü mübarek.
Aşıkmış, kimi kandırıyorsun?
