“Gömleğini yeniden giyip eşyaları toplamış. Gitmeye hazır. Beni bekliyor. Bensiz bir yere gitmek istemiyor. Bu yolculuğu beraber tamamlamamız gerekiyor. Birbirimizin etrafında ve yanında dolaşarak ama dokunmadan. Çoktandır bunun yolunu iyi biliyoruz.
Korku ile kaplı insanlar korunmak için dağlara, ormanlara, koruluklara ya da kutsal ağaçlara giderler. Ancak en güvenli ve en iyi korunaklar bunlar değildir; insan böylesi yerlere gitmek acılardan kurtulmaz.”
Sayfa 97 - Neslihan Önderoğlu- Yeryüzü Yorgunları