⊱⋅ ─────────────────── ⋅⊰
Vazgeçiyorum be sevgili...
Ama ilk vazgeçemeyişim, ilk yenilgim gibi değil bu sefer. Bu sefer hakkını vererek vazgeçiyorum senden!.. Şiirleri ağlata ağlata, imla imla kanata kanata ayrılığın gözlerini.. Sensizken alamadığım nefeslerimi sızısıyla ciğerlerime çeke çeke vazgeçiyorum.. Çünkü anladım sevgili, Bu şehrin sokakları sen kokmuyor artık. Her sokakta, her köşe başında sana rastlamıyorum. Geceleri uykusuzluğumun nedeni de sen olmuyorsun mesela. Senli rüyalara uyanmıyorum artık. Herhangi bir semtin, herhangi bir kaldırımında yanımdan geçen biriyle benzeştirmiyorum seni, işte bu tam olarak sen demiyorum. Ama maruz gör, çok sevdim seni.. Haketmediğin kadar çok sevdim... Hiçbir kelime seni tarif etmeye yetmezken, kelime kelime aradım seni yokluğunun karanlık semtlerinde. Vazgeçiyorum be sevgili.. Artık pişmanlıklarımda bile geçmiyor adın. Anladım, en dibe vurmuşum ben seninle. İçim, dışım her yanım yanmış yine de körü körüne bağlanmışım sevgine. İçinde küflenmeye yüz tutmuş sevginle avunmuşum günlerce.. Yüzüme vuran rüzgarda, kaşlarımı çatmama sebep olan güneşte bile sana dönmüş yüreğim. Nebze nebze yok olmuşum yokluğunun sıcak ateşiyle.
Ah be sevgili.. Şu saatten sonra ister yanımda bit, İster çekip git Farketmez.. Dedim ya, içimde bittin sen..
──────────────────────
Senden vazgeçiyorum.Defalarca denedim,ihtiyaç duyduğunda sana ulaşmayı denedim.Bana ben olduğum için kızdığın her şeyimi bize uyumlamayı denedim.Kızdığım her şeyini anlamayı ve ortak yol bulmayı denedim. Beklediğinde başucunda kaldım, istediğinde yalnız bıraktım. Senin için,benim için,ilişki için. Susarak , konuşarak, tartışarak, giderek, kalarak denedim. Tamir ettiğim tekrar kırıldı hayal kırıklığım anlaşılmadı başka zamanlarda aynı yerlerden canım acıdı. Belki gitmemi göze aldın belki gideceğime inanmadın belki de içten içe gideyim istedin. Neyi istediğimi duymadın kendine bakmaktan beni görmedin. Neye üzüldüğümü dinlemedin. Kutlanacak iyi bir günün veya dertleşecek kötü bir günün hayalini artık kurmadığını anladim. Senden vazgeçiyorum . Benimde bitebilen bir gücüm var. İnsan kendisinden beklenen bir adım kalmadığında ve vazgeçtiğinden hiçbir beklentisi olmadığından vazgeçer. Bazen gürültülü bir hesaplaşmayla, bazen sessiz bir yasla vazgeçer. Çoğunlukla terk ettiğinde ya da terk edildiğinde değil içinde ona ait son umut bittiğinde vazgeçer. Ben de senden vazgeçiyorum. Senin yanında ben kendim değilim. Seni mutlu etmek için kendimi üzmekten yoruldum. Zamanı geldiyse artık ben alamadığım her duygumun sorumluluğunu alıyorum. Seninle geçirdiğimiz güzel anıların artık seninle yenilenemeyeceğini biliyorum. Bugun artık elimden gelen her şeyi yaptım diyebiliyorum. Üzgünüm ama elbette toparlanırım. Kendimden vazgeçmemek için senden vazgeçiyorum!
"Vazgeçtim." Usulca dudaklarımdan dökülen tek kelimelik bir cümle. Kısa gibi gelebilir ama içinde koca bir hayal kırıklığı barındırıyor. Yere bakıyorum, küçük ayaklarımı birbirine sürtüyorum. Gözlerine bakamam, gözler olmaz. Gözler kalbin aynasıdır ve benim kalbimin içinde canımı deli gibi yakan bir adam var. Gözlerinde kendini gördüğü an kazanır, bir damla gözyaşı akıtırsam kazanır. Görmediğim ama hissedebildiğim müstehzi bakışlarını atıyor bana. Sen mi benden vazgeçeceksin der gibi... Yavaşça yanıma geliyor, eliyle yanağımı okşuyor. Hayır, teslim olamam. Yüzümü çeviriyorum, gözlerim dolu dolu. Yüreğimin sızısıyla hüngür hüngür ağlamak isterken sadece yutkunmakla yetiniyorum. Mahzun, bir o kadar da mağrur bir şekilde çıkıyorum odadan. Oysa biraz ümidim olsa, ömür boyu beklerdim seni. Kilometreler olsa bizi ayıran, kalbimde gizlerdim seni. Bu kadar yakınken böylesine uzak olmak canımı yakıyor. Gidiyorum. Her şey siliniyor. Vazgeçiyorum...
BİR TEK SENSİN SEN
Geceleri ağlayarak
yattığımı söyleyemediğim sen,
özü beni bir beşik kadar yoran.
benim yüzümden uyumadığını
bana söylemeyen sen:
bu hasreti gidermezsek
nice olur halimiz?
Sevenlere bir baksana,
itiraf etmeye başlar başlamaz
nasıl da yalan söylerler.
Sensin yalnızlığımın tek sebebi.
tek seni karıştırabilirim.
bir süre sensin o, sonra yine uğultu
ya da iz bırakmayan bir koku.
ah, kaybettim hepsini kollarımda,
bir tek sensin, sen, tekrar tekrar doğan:
sana hiç bir zaman sarılamadığımdan,
vazgeçemiyorum senden.
Rainer Maria Rilke