“Vazgeçişler kenti, vazgeçtiklerimiz sayesinde var olan tek sığınağım.”
Kalbini dinle...
Bazen sonlar gerekir hayatında, başlangıçlar olmadan...
Bazen başlangıçlar olur hayatında, sonu hiç olmayan...
Allah için vazgeçtiklerimiz, kayıplarımız olamaz.
Allah için kazanmaya çalıştıklarımız da (Rahman'ın izniyle) hüsranımız olamaz.
Öyleyse niyetlerimizi sorgulayalım...
"أصلحوا نياتكم وسيصلح الله حالكم."
"Niyetini düzelt ki, Allah da halini düzeltsin."
Seçtiklerimiz, nelerden vazgeçtiğimizi anlatır...
Vazgeçtiklerimiz de neleri seçtiğimizi...
Allah için vazgeçtiklerimiz asla kaybettiklerimiz değildir. aksine daha güzeliyle, daha hayırlısıyla bize dönecek olan kazandıklarımızdır. helale yaklaşmak için attığımız her adım haramdan uzaklaşmak için sarfettigimiz her çaba bizi en güzele yaklaştıracak şüphesiz...
Savaştıklarımız kadar tutsak, vazgeçtiklerimiz kadar özgürüz.
Ne ayaktayız ne de yıkıldık.
Öyle güçlü ama zayıf.
Nedir bizi arada derede bırakan?
Seçimlerimiz mi?
Vazgectiklerimiz mi?
Korkarak yapamadıklarımız, vazgeçtiklerimiz gün geliyor yakamıza yapışıyor.
Hayat.. Deyip geçtiğimiz şeyler var. Kader.. Deyip yaşayamadıklarımız var. Kısmet.. Deyip vazgeçtiklerimiz var. İşte bu yüzden mutsuzuz..
hayatımızda farketmeden neleri kaçırmışızdır? o girmediğimiz sokaklarda kaçırdığımız kaç yaşanmamışlık vardır? ya da alışılmışın kıymetini mi bilmemiz gerekir? maalesef aklın her zaman o seçemediğinde kalacak. seçtiklerimiz değil vazgeçtiklerimiz kurcalayacak aklımızı. bazen gitmek istediğin bir yer olmaz ama kalmak istemediğinden eminsindir. kendini duyabilmek için.