ROŞİ : Kaygılanma. Kitapta yoksun..
Dünyanın sizin içinizi görmediğini, derinin ve kemiğin maskelediği umutlarınızı, hayallerinizi ve kederlerinizi zerre kadar umursamadığını... Gerçek işte bu kadar basit, bu kadar saçma ve bu kadar gaddardı...
Mama, insanların onun karşısında ağlamasına tahammül edemez. Onların şişmiş gözlerine, açık, yalvaran yüzüne bakamaz. Ağlamayı bir zayıflık belirtisi, çiğ bir ilgi çekme çabası sayar ve asla yüz vermez. Birini avutmayı, teselli etmeyi ise istese bile beceremez. Bu konudaki eksikliğini büyüme çağında çok iyi öğrendim. Kederin sergilenmesi değil, gizli tutulması gerektiğine inanır.