Uyuyorduk yanyana. Yorgan bir senin koynunda, bir benim. Üşüyordum. Tuttun, kendine çektin beni. Saçların alnıma döküldü. Büyük bir mücevherdin sen. VE GİTTİN! Bu evren, seni de çekip koparttı benden. VE GİTTİN!
Sayfa 66
500
500.gün... Evet sevgili 500 gün oldu. Zamanın nasıl geçtiğini anlayamıyorum. Daha geçen ayrılmıştık ve de ben bisikleti yokuşa sürüyordum, daha geçen ayrılmıştık bir durak önce inip Kız Kulesinin arkasındaki Galata Kulesini izliyordum, daha geçen ayrılmıştık ansızın senden bir mesaj gelmişti bana, daha geçen gün bahçeden odaya çıkıp anlayabilmen
Benden ayrıldın bu sabah. Benim yüzüme bile bakmadan, senin o yeşil gözlerine bakmama izin bile vermeden, çekip gittin. Adilce miydi bu yaptığın?
Kalbimi kırıp gittin...
Benim, muhtaç olduğum senin o güzel sesini son bir kez dahi olsa duymama izin vermeden gittin. Değer miydi? Değer miydi bu yaptığın.
Kim bilir ne zaman görürüm, duyarım seni. Kim bilir, belki bir gün yollarımız
kesişir. Belki...hiç..
Bilmeni istedim..
Ben seni hep sevdim. Hep.. Ama sen bilmiyordun ki, ben seni hep seviyordum... Hala da seviyorum, ve hala da seveceğim, yeşil gözlü bayım...
“Üşüyordum. Tuttun, kendine çektin beni. Saçların alnıma döküldü. Büyük bir mücevherdin sen. VE GİTTİN! Bu evren, seni de çekip koparttı benden.”
Sayfa 278Kitabı okudu
