Yıpranmış duvarlara astım geçmişi
Küf kokar, rengi alaca karanlıktan ibaret.
Çivisi gelecekten paslı sanki.
Bütün yaşanmamış vakitlerin acısı duruyor
üstünde.
Hasreti boyuyacağım ellerimle, kederin izleri
belirsin diye.
Velhasıl nafile her şey sanki faniye.
Çatlatsam da artık çiçek açmaz harabeme!
Bekleyenlerin yurdu değildi artık astıklarım .
Kimsesizler diyarından kalmaydı yazdıklarım.
Terkedilmiş mezarlarda kaldı sakladıklarım.
Ah ki bi geçmişe yazdığımla yandıklarım
Bide gelecege volta atıp, nasip sandiklarim.
Eskiti ruhumdaki sefil yaşama sevincini
Allah'ın olduğu yerde imkansız diye birşey yoktur.
Îman edenler, bununla beraber îmanlarını haksızlıkla da bulaşdırmayanlar, işte (ancak) onlardır ki (korkudan) emîn olmak hakkı kendilerinindir. Onlar doğru yolu bulmuş kimselerdir. (En’âm Suresi 82. Ayet)
Korku, ümitsizlik ve karamsarlıktan Allah’a sığının.
Korkularınızın sizi esir almasına müsaade etmeyin. Çünkü korkular , ümitsizlikler ve
Hayatıma dönüp baktığımda iyi bir şeyden mâhrum edildiğimi düşündüğüm her seferinde aslında daha iyi şeylere yönlendirilmiş olduğumu fark ettim. Nasip olmayan her şeyden mâhrum değil de muhafaza edildiğine iman edince, kalbine olan eziyetinde bitiyor. Velhasıl-ı kelâm; en iyi tercihi Allah'ın yaptığını görmek için her şeyi O'na bırakın....
Velhasıl;
Ne yöne ne kadar giderseniz gidin,
Nasip'ten öte yol yok....
Velhasıl;
Ne yöne ne kadar giderseniz gidin,
Nasip'ten öte yol yok....