Hepimiz doğruca cennete gidiyorduk, aynı zamanda da cehenneme giriyorduk. Yani kısaca söylemek gerekirse aynı şu yaşadığımız günler gibi günlerdi. O günlerden bahsedenler her ne şekilde bahsederlerse bahsetsinler sıradan sıfatlar ifade etmek için yetersiz kalıyordu.
Günümüzde de bir kısım insanlar imansızlık ve ahlaksızlık erozyonunda kaybolup giderken, onlara tatlı bir lisan ile yaklaşarak İslam’ın güzelliklerini, zarafet ve nezaketini aksettirmek, her mümin için büyük bir iman ve vicdan borcudur.
Lokman Hekim’in hikmetli nasihatinde şöyle geçer: “Oğul! Mide tıka basa dolunca düşünce uykuya dalar, hikmet kaybolur. Vücut azaları da ibadetten uzaklaşıp oturakalır.”