-Emin, sana bir kız bulsak mı? Artık vakittir ha.
-Haa yok hocam sağ ol, benim bir sevgilim var.
-Yapma yav, kimmiş o?
-Danimarka'da kendisi.
-Nerdeeee?
-Danimarka, bir ecnebi memleket.
-Ne yapıyor orda?
-Oralıdır kendisi.
-Sen nerden tanıyorsun Allah'ın Danimarkalısını?
-Bir sene turist olarak gelmişti buraya, ben de gezdirdim kendisini. O illa tutturdu "Bir dahakine geleceksin Danimarka'ya diye. Ya dedim benim kuşlarım var ben nasıl geleyim? Kim bakacak onlara?
-Nasıl yani sen şimdi kuşlar yüzünden mi gitmedin Danimarka'ya?
-Ben gidersem ölürler... Gerçi o çok ısrar edince dedim dur bakalım, işleri ayarlayabilirsek gelirim dedim. Önümüzdeki sene kesin gideceğim, heralde yani galiba...
Vizontele
Asiye: Nedir bu?
Rıfat: İçinde yaramın kabuğu var.
Asiye: Yaranın kabuğu mu?
Rıfat: Senle ilk buluştuğumuz gün düşmüştüm, kanamıştı. Sonra yara kurudu, ben de kabuğunu sakladım. İkimizin yarasıdır diye. Esasen çok saçmadır değil mi? Ama olsun düşündüm ki fotoğraf vermekten iyidir, fotoğrafa bakar bakar alışırsın. Ama yara öyle değildir. Etimden bir parçadır. Ne zaman baksan acırsın.
**Vizontele, Yılmaz Erdoğan, 2001
İnsan sevdiğine yarasını verir mi??
kız: nedir bu?
erkek: İçinde yaramın kabuğu var.
kız: yaranın kabuğu mu?
erkek: Düşündüm ki fotoğraf vermekten iyidir. fotoğrafa bakar bakar alışırsın ama yara öyle değildir; etimden bir parçadır. ne zaman baksan acırsın.
kız: İnsan sevdiğine yarasını verir mi?
(vizontele filmi)
Vizontele
İnsan memleketini niye sever? Başka çaresi yoktur da ondan... Ama biz biliriz ki bir yerde mutlu mesut olmanın ilk şartı orayı sevmektir. Burayı seversen, burası Dünya'nın en güzel yeridir. Ama Dünya'nın en güzel yerini sevmezsen, orası Dünya'nın en güzel yeri değildir...