Aramızdaki bu dikenli tellere rağmen, içgüdüsel duygular öylesine kök salmış, kendisinden bir türlü umudu kesemediğimiz bir annenin esinlediği o dini dehşet duygusu öyle dallanıp budaklanmıştır ki, o yüce yanılgımız, yani sevgimiz, yaş ilerleyip de annenin yargılandığı gün gelene dek sürüp gider; o gün geldiğinde çocukların misillemeleri başlar, geçmişin hayal kırıklıklarından kaynaklanan, bu hayal kırıklıklarının beraberinde getirdiği balçıksı tortuyla artan kayıtsızlıkları mezara dek sürer.
Sayfa 15 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
Karanlıkta iki gölge, umutsuz, ağır alacakaranlıkta birbirine uzanıyor. Elleri birleşiyor ve ışık, yüz altın kupadan dökülen bir güneşmişçesine sel olup yayılıyor.
Sayfa 361 - İthaki Yayınları
İncirler bulanıklaşarak ellerinde dönerken sırıtan Akhilleus. Benimkilere bakara gülen yeşil gözleri. Yakala, diyor. Nehrin üstüne uzanan daldan sarkan, gökyüzüyle çerçevelenmiş Akhilleus. Uykulu nefesinin kulağımın üstündeki yoğun sıcaklığı. Gitmek zorundaysan, ben de seninle geleceğim. Kollarının altın limanında korkularımın unutuluşu.
Sayfa 360 - İthaki Yayınları
Okur Takip Önerileri
Akhilleus, yaşadı ve öldü, anılarda yeniden yaşıyor.
Sayfa 350 - İthaki Yayınları
Ona duyduğum hasret açlık gibi, içimi boşaltıyor. Akhilleus'un ruhu bir yerde beni bekliyor ama erişebileceğim bir yer değil orası. Bizi gömün ve mezar taşlarına adımızı kazıyın. Bırakın özgür olalım.
Sayfa 348 - İthaki Yayınları
Akhilleus, yüzü toprağa çarparken gülümsüyor.
Sayfa 346 - İthaki Yayınları
Ben de ölünce, küllerimizi karıştırın ve bizi birlikte gömün.
Sayfa 343 - İthaki Yayınları
Herkes gidince Akhilleus yanıma uzanıp yüzünü karnıma dayıyor. Cildim, sürekli döktüğü yaşlarla kayganlaşıyor.
Sayfa 343 - İthaki Yayınları
Akhilleus keskin bir sesle, ''Philtatos,'' diyor. En sevgili.
Sayfa 342 - İthaki Yayınları
Bırak ikimiz de huzur bulalım. Beni yak ve göm. Gölgelerin arasında bekleyeceğim seni.
Sayfa 338 - İthaki Yayınları
Beni yatağımıza kaldırırken ağlıyor. Cesedim gevşek. Çadırın içi sıcak. Yakında koku başlar. Akhilleus bunu umursuyormuş gibi görünmüyor. Bütün gece beni kollarında tutuyor. Soğuk ellerimi ağzına bastırmış.
Sayfa 333 - İthaki Yayınları
Akhilleus ağlıyor. Beni kucağında tutuyor, bir şey yemiyor, adımdan başka tek kelime etmiyor. Yüzünü suyun altından bakıyormuş gibi, bir balığın güneşi görüşü gibi görüyorum. Yaşları dökülüyor ama onları kurulayamıyorum, Bu benim bir parçam artık. Gömülmemiş ruhun yarım hayatı.
Sayfa 331 - İthaki Yayınları
Şairlerin dediği gibi, Akhilleus benim ruhumun yarısı.
Sayfa 293 - İthaki Yayınları
Ölümlerin çirkinliğini, etrafa saçılan beyinleri, daha sonra saçlarımdan ve cildimden yıkayarak akıtacağım uçuşan kemik parçalarını artık fark bile etmiyordum. Tek gördüğüm Akhilleus'un güzelliği, şarkı söyleyen kolları ve bacakları, ayaklarının atik adımlarıydı.
Sayfa 236 - İthaki Yayınları
Sonun nasıl geleceğini düşünmekten kendimi alamıyordum. Mızrakla mı, kılıç darbesiyle mi, yoksa bir savaş arabası tarafından yere serilerek mi? Akhilleus'un yüreğinin hızla akan, bitmek tükenmek bilmeyen kanı.
Sayfa 185 - İthaki Yayınları