Sonradan, kendini hatırladığı kadar kötü şeyler yaşamadığına ikna edebilirse, korktuğundan daha az hasarlı olduğuna, normale daha yakın olduğuna da ikna edebileceğini fark etti.
"Bana berbat bir sürprizler yumağı olmaktan korktuğunu söylemiştin, hatırlıyor musun?" diye soruyor, Jude da başını öne arkaya sallıyor hafifçe. "Değilsin" diyor ona. "Değilsin. Ama seninle birlikte olmak, muazzam bir manzaranın parçası olmak gibi" diye devam ediyor. "Ormandasın sanıyorsun ama bir anda değişiyor, çayıra dönüyor, ya da yağmur ormanına, buz uçurumlarına. Hepsi çok güzel ama bir o kadar da yabancı, elinde harita yok, bir ortamdan diğerine nasıl bu kadar hızlı geçtiğini anlamıyorsun, bir sonraki dönüşümün ne zaman olacağını bilemiyorsun, üstünde hiç araç gereç yok. Yüıiiyorsun sen de, karşına çıkana uyum sağlamaya çalışıyorsun ama ne yapacağına dair bir fikrin yok, ara ara hatalar yapıyorsun, kötü hatalar. işte bazen böyle geliyor bana."
Gözünü tekrar açtığında Jude yatağın kenarına oturmuş ona gülümsüyordu; güzelliği, kalbine yakınlığı, onu sevmenin kolaylığıyla içinden ılık bir şeyler aktı. "Gitme" dedi.
"Gitmem lazım" dedi Jude.
"Beş dakika daha" dedi.
"Peki" dedi Jude ve örtünün altına girdi, Willem takım elbisesini kırıştırmamaya özen göstererek ona sarıldı ve gözlerini kapattı. Bunu da çok seviyordu işte: O anlarda Jude'u mutlu ettiğini bilmeyi, Jude'un da sevgi görmeyi istemesini ve bunu gösterme izni taşıyan kişinin kendisi olmasını çok seviyordu.
Sayfa 562Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Yuvasındaydı ve yuvası Jude'du.
Sayfa 536Kitabı okudu
Beşerin gözle görülen, elle tutulan bütün eserleri, bütün işledikleri bir gölge, asıl arkada hayata hâkim olan kaynağın gölgesi.
Sayfa 318Kitabı yarım bıraktı
