we need to talk about kevin kısa özet
Yalnızlığın içine sızdığı saatlerde, bana takılırdı gözleri. O gözlerde şimdi sevgi ve nefreti, acıma ve bıkmayı karışmış buluyorum. Kızıl sarı saçlı bir çocuk olmasaydı hayatında; elinde hep yeni yıkanmış bir elmayla ayaklarının dibinde dolaşan o çocuk olmasaydı, hülyalı, rüyalı, garip çocuk ağlamasaydı, gülmeseydi, acıkmasaydı, canı yanmasaydı, susamasaydı, hasta olmasaydı, yani olmasaydı; alıp başını gitmek daha kolay olurdu belki, neresi olursa olsun gitmek. Ya da içten, duya duya gülmek, gülümsemek dünyaya karşı. Sessizce ve yavaş yavaş ölmek belki de uzun bir yolu bitirir gibi, yorgun. Kalbine batan hançeriydim onun, ayağına bağlı taştım. Belki bu yüzden gönderirdi beni hep Kamber'in bahçesine. Ama kuyuya düşeceğimden de delice korkar, hemen gelirdi arkamdan, sarılırdı bana.
Sayfa 27
