Məhbubə Əliyeva
@whitelikedelweiss
Azerbaijan Medical University
Baku, 1 Ağustos
16 okur puanı
Ağustos 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
O kadar çok şeye sahibim, ama ona karşı
duygularım hepsini yutuyor; o kadar çok şeye sahibim,
ama onsuz hepsi bir hiç.
Rahat, akıllı insanın, mutsuzun halini görmesi boşuna, onu iknaya çalışması
boşuna! Tıpkı hastanın yatağı başında duran sağlıklı kişinin, ona kendi
gücünden bir damla bile aktaramaması gibi.
Yasaların sorunları çözmek için değil, çelişkileri mümkün olduğunca uzatmak için yapıldığını çabuk kavramıştı.
Okur Takip Önerileri
“Gerçek ‘ben’ nedir?”
“İçindeki sen, başkalarının biçimlendirmediği sen.”
Aslında herkes deli, en deliler de deli olduklarının farkında olmayanlar.
İnsanlar hiçbir zaman kendilerine anlatılanlardan bir şey öğrenmezler, kendi çabalarıyla öğrenirler yalnızca.
İnsan bir kez akıl hastanesine girdi mi, delilik dünyasında var olan özgürlüğe alışıyor, hatta ona bağımlı hale geliyordu. Sorumluluk altına girmek, ekmeğini kazanmak için çalışıp çabalamak, sıkıcı, rutin günlük işler yapmak zorunda değildiniz burada.
Yaşamı boyunca pek çok kez fark etmişti Veronika, tanıdığı bir sürü insan başkalarının başına gelen korkunç olaylardan sanki gerçekten üzgünmüş ve yardım etmek istiyorlarmış gibi söz ederlerdi, ama işin gerçeği, başkalarının acılarından zevk aldıklarıydı; çünkü böylece kendilerinin mutlu ve şanslı olduklarına inanabiliyorlardı.
Ve sonra oda kapkara oldu ve yaşanan karmaşaya rağmen Bruno hala Shmuel'in elini sımsıkı tutuyordu ve dünyadaki hiçbir şey Bruno'yu onun elini bırakmaya razı edemezdi.
Bir daha Bruno'dan hiç haber alınamadı.
Aslında baktığı her yerde iki farklı tip insan görebiliyordu: Mutlu, gülen, bağıran üniformalı askerler ve çizgili pijamaları içinde mutsuz, ağlayan, birçoğu sanki uyuyormuş gibi boşluğa bakan insanlar.
Bazen hayatta seçme şansımızın
olmadığı şeyler yapmamız gerekir.
Her kötü şeyin iyi bir yanını bulmalıyız.
Bəlkə də, insan sevilməkdən çox başa düşülməyə möhtacdır.
