"Kimse kaldırımda sakin sakin yürüyen bir adamın gazabına uğrayacağını düşünmez. Çünkü kaldırımda yürüyen bu adam, sükunetiyle diğer insanlara zarar vermeyeceğini vaat ediyor. Sonra birden duruyor ve bir başkasına saldırmaya başlıyor. Böylece o da tıpkı diğer bütün günahkârlar gibi verdiği sözü tutmamış oluyor. O hâlde hiç konuşmasak bile her davranışımızın ya da duruşumuz bir yönüyle de söz verme biçimidir. Aslında "Insan sarrafı oldum artik" diyenler de bu duruş ve davranışların "verdiği sözü " hızlı kavradıklarıni iddia edenlerden başkası değildir.
"Kanser, hayatımın bir parçası olabilir ama hayatım hiç bir zaman ondan ibaret olmadı. O kötü hastalığı atlatmış olabilirim. Ancak ne yarımının ne ne de gelecek günlerimin bir garantisi var"