Dünyayı keşfetmek için yola çıktık ama unuttuk bir sokağın ucundaki soluk perdeli evlerimizi, güllerimizi, öpüşlerimizi… Ve d(erken) kurtaramadık da birbirimizi. Şimdi sevmediklerimizi sevmeyi deniyoruz. Yaşadıklarımızı değil, artık y(aşamadık)larımızı özlüyoruz.
Yılmaz Odabaşı
Ben bu hikayede en cok da hayattan goçüp giderken gunah cikaranlara tav oldum...
Nefislerine yenilip yaptiklari tepeden tirnaga kapkara kotülükken kendilerini hakli çikarip ,allahin adaletinin hep kendilerinden yana oldugunu sanip zaten batiyorken birde baskalarinin masum hayatlarini yonlendirmelerini hazmedemedim.
Eger gerçekten kullerinden dogan bir kadin hikayesi okumak isterseniz piruze burada buyrun hemen okuyun...