Ben yalnızca derdimden anlayacak bir kişi arıyorum, tek bir kişi... Ve işte tam da onun için yazıyorum.
sen varsın, biliyorum. Çok uzak bir şehirde belki ya da bir defa yüzünü görme ihtimalim hiç olmasa da ve hiç tanımayacak olsak da birbirimizi ben yine de senin var olduğunu ve bir yerlerde hayalime ortak olduğunu, dualarıma 'amin' dercesine yazdıklarımı okuduğunu biliyorum. Zira, bence yazmak da dua etmek gibi...
Ve bizim gibilerin kitaplara sevdası şunun için biliyorum, zira kelamın da, kalemin de ve gönlün de sahibi olan, "Oku" diyor hepimize. Biz, "Neyi?" diye bile sormaktan aciziz oysa. Ya da hadi itiraf edelim; gafiliz...
Ama mademki O, sözüne "Oku" diye başladı, işte onun içindir sevdamız kitaplara...
Ama ben yine de eski bir İstanbul kıraathanesinde, tahta iskemlelere oturup da ince belliden demli çaylarımızı yudumlarken dertleşip de söylemek isterdim sana bunları...
Sen var ol, ol ki hayalime bir sırdaş olduğuna inanayım.
İkra
Kadınları cuma ve bayram namazlarında görmek istiyoruz..
Bir ibadet için cemaat şart ise, o ibâdet kadınlara emredilmemiş demektir. Ancak kadınlara emredilmemiş olması, kadınların bu cemaatin faziletinden geri kalacakları anlamına gelmez. İfade edilmek istenen şey, bunun erkekler bakımından bağlayıcı olduğudur.
Hz. Peygamber bayram namazlarına kadınların da katılmalarını, (durumları musait olmadığı için) mescide giremeseler bile, orada bulunup kalabalık olmalarını istemiştir. Sonraki dönemlerde yazılan ilmihâl eserlerinde kadınların camiye gitmelerinin mekrüh olduğu ifade edilmekle birlikte, bu hükmün verilmesinde içinde bulunulan sosyal şartların etkili olduğu anlaşılmaktadır. Günümüzde ise kadınlar dışarıda rahatça dolaşabildiklerine göre, cuma ya da bayram namazları için de camiye gitmelidirler.
Kızım can damarım göz nurum bilmiyorum ki sana sesli söylemediğim şeyleri kalbimle söylediğimde sızlıyor mu senin de içinde bişeyler sana sesli bile söylemeye kıyamıyorum ki bişeyleri ya sesim dokunursa sana ya acıtırsa nefesim seni o yüzden sessizce söylüyorum kalbimle annem sen büyü emi annem kocaman büyü sevgimle büyü sonra tut ellerimden haydi annecim haydi bitti de gidelim artık bu sezzlikten çıkalım sokaklara çıkalım yemyeşil ormanlara bağıralım bitti diye...
Ben geldim anne senin kalbini duyarak hadi gidelim..
Koynunda uyudugunda...
yuzune tebessumle bakarsin bir sure,biraz sacini oksar biraz yanagina buse kondurursun.
kulagina en guzel soylenmemisleri soylersin, asla duymayacagini duysa dahi hatirlamayacagini bilerek.
O purussuz yanagini oksarsin sanki o anda gorunmeyen bir el de senin gonlunu,ruhunu oksar.
antidepresanin dogal muadili degil midir bu,
dunyanin en guzel manzarasi?
O an dursun, sonsuza kadar devam etsin diye yalvarmaz mi insan?
Ya uyanirsa o opucugu kondururken yanagina, kalmaz misin ya uyanirsa ikileminin icinde?
Yazarsin zihnine bu ani,yaninda olmadiginda sarildigin ikinci yastigi uyandirma korkusu tasimadan opucuklere bogmak icin...
Aşk-ı hakikiye
"Aşk, şiddetli bir muhabbettir. Fâni mahbuplara müteveccih olduğu vakit, ya o aşk kendi sahibini daimî bir azap ve elemde bırakır. Veyahut o mecazî mahbup, o şiddetli muhabbetin fiyatına değmediği için, bâki bir mahbubu arattırır; aşk-ı mecazî, aşk-ı hakikîye inkılâp eder."
Ya olmazsa ya gelmezse ya istemezse... Sürekli bir ya var hayatımızda ve bizi kelepçelerle bağlayan şey de bu. Ya o sınavı kazanamazsam? Şu sıralar en çok sorduğum soru bu. Peki bu sınava bu kadar anlam yüklememin sebebi ne ,kim? Ben niye film izlediğim için vicdan azabı çekiyorum? Neden asılmam gereken dönemde boşluğa düşüyorum? Neden sağlığımı çöp ediyorum? Bir sürü sorulacak soru var hayatımda peki cevabını kim verecek ,ne zaman verecek ? Hayat kısa ve ben hayatımı yaşayamadan ölmek istemiyorum. Bu yüzden sevgili sınav sistemi bana bir gençlik borçlusun
Kutsal Yolculuk
Aradım, mutlu bir kazazedeymiş gibi aradım
ölümün
gerçek adını bilen
yemyeşil dalgaları.
Rüzgarı aradım,