Buz üstüne yazmak isterdim
Bütün bu şiirleri.
Üç beş gün öyle kalır
Sonra erir giderdi.
Kaybolursa da ne çıkar
Yazılmış o kadar şiir
Onca acı, tedirginlik
Bir avuç su oluverir.
Buz üstüne yazmak isterdim
Bütün bu şiirleri
Ya da denizin yaladığı
Bir kıyıya bırakmak…
Boğulup gitsin sesim
Uçsuz bucaksız bir koroda
Duyulmayacaksa silah sesleri
Girdiğimiz her sokakta.
Çektiğimiz bunca acıyı
Varsın hiç bilmesin çocuklar
Barışa, kardeşliğe dair
Yarın nice şiir yazarlar.
Buz üstüne yazmak isterdim
Bütün bu şiirleri
Ve sonra çekip gitmek
Dalgın bir cırcır böceği gibi.
Ahmet Erhan
Kemale Ermek
Astım yüzümü,
Hayallerimi.
Nefesimi bir kenara,
Canımı bir kenara astım.
İlâçlarımı asla bırakmam,
Ama isterim elbet,
Onlar beni bıraksın.
Peki ne yaparım şu saatten sonra?
Ve şu saatten önce ne yaşadım?
Ayaklarım, ah ayaklarım!
Belki ilk defa bu kadar güzel,
Ve yaşarcasına,
Belki son kez umutsuzca,
Toprağa bastım.
Dedim ya,
Nefesimi bir kenara,
Seni bir kenara astım
Astım hastası arkadaşıma...
Ahmet Ekinci
O rastgele yerden bulup verdiğin deniz kabuğuna ben duygular yüklemiştim.Sen o anı çoktan hafızandan silsen de bende ölümsüzleşmişti. Bak sen gittin o kaldı benimle, senden daha çok şey kaldı geride senden başka ve sana dair çok şey…
Sonra Didem Madak’ın şiiri yankılandı kulaklarımda;
“Aşk diyorsunuz ya,
İşte orda durun bayım
Islak unutulmuş bir taş bezi gibi kalakaldım
Kendimin ucunda
Öyle ıslak,
Öyle kötü kokan,
Yırtık ve perişan.
Siz aşkı ne bilirsiniz bayım
Aşkı aşk bilir yalnız!”