İçinde utanmak kelimesi olmayan, yeni bir lisan yarattılar.
Oysa biz denizlerin deniz, yağmurların yağmur, aşkların aşk, insanların insan olduğu masumiyet çağından geliyoruz.
Benden selam söylen gül yüzlü yare.
Bir saat karşımda dursun da gitsin.
Az mı, çok mu sinemdeki yaralar.
Gelsin;
Gözleriyle görsün de gitsin...!
Karacaoğlan
Belki de çocuk yüreğimizi
Kimseler bilmediği için,
Bunca şiir, bunca hüzün.
İnsan insanın gönlünde
Dinlenemiyor artık.
Ya, yarı ölüme kaçıyor.
Ya da, tutunacak bir şiire.
Rüveyda Yağmur