Yakup Kadri Karaosmanoğlu (27 Mart 1889 - 13 Aralık 1974)
“Eğer bilmiyorlarsa kabahat kimin?
Kabahat benimdir.
Kabahat, ey bu satırları heyecanla okuyacak arkadaş, senindir.
Sen ve ben onları, yüzyıllardan beri bu yalçın tabiatın göbeğinde,
herkesten, her şeyden ve her türlü yaşamak şevkinden yoksun
bir avuç kazazede halinde bırakmışız.
Açlık, hastalık ve kimsesizlik bunların etrafını çevirmiştir.
Ve cehalet denilen zifirî karanlık içinde, ruhları her yanından örtülü
bir zindanda gibi mahpus kalmıştır.”
Sayfa 10 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Yakup Kadri Karaosmanoğlu (27 Mart 1889-13 Aralık 1974)
“Bunun sebebi, Türk aydını gene, sensin!
Bu viran ülke ve bu yoksul insan kitlesi için ne yaptın?
Yıllarca onun kanını emdikten ve onu bir posa halinde katı toprak üstüne
attıktan sonra, şimdi de gelip ondan tiksinmek hakkını kendinde buluyorsun.”
“Anadolu halkının bir ruhu vardı; nüfuz edemedin.
Bir kafası vardı; aydınlatamadın.
Bir vücudu vardı; besleyemedin.
Üstünde yaşadığı bir toprak vardı; işletemedin.
Onu, hayvanî duyguların, cehaletin, yoksulluğun ve kıtlığın elinde bıraktın.
O, katı toprakla kuru göğün arasında bir yabanî ot gibi bitti.
Şimdi elinde orak, buraya hasada gelmişsin!
Ne ektin ki, ne biçeceksin?..”
Sayfa 10 - İletişim YayınlarıKitabı okudu