Affetmeyin !
Çünkü yalan mecburi değil tercihtir.
Hata değil ihanettir.
Zamanla nasıl değişiyor insan!
Hangi resmime baksam ben değilim:
Nerde o günler, o şevk, o heyecan?
Bu güler yüzlü adam ben değilim
Yalandır kaygısız olduğum yalan.
Atatürk'e laf edemedikleri için böyle lafları edenlerin arkasına sığınıyorlar. Atsız, zamanının en büyük Atatürk karşıtlarındandır ve Atatürk hakkında yalan bilgilerin mimarı Rıza Nur'un manevi oğludur.
Bi’ telaşım var…
youtu.be/876WfyaIVK4?si=...
Baharı görmeden hazana döndü
Dallarım mahsur külle boyandı
Zamanı gelmeden seraba gömdün
Dallarım mahsun zorla dayandı
Vah, yalan oldum deli yanımdan beni canımdan
Vurma yoruldum, bi' telaşım var, bi' telaşım var
Viran oldu bahçem güllerim soldu
Her gün her akşam yaralı doğdum
Yüreğimde hüznüm bu ne her gün isyan
Bir yanım hasret bir yanım hüsran
Karanlık gündüzüm karadır bahtım
Yaşarken öldüm n'eyleyim tahtı
Aynada gördüğüm tanınmaz hoyratı
Yaşarken ördüm ah, nevi insafsızı
Bu arada şarj demişken, sabah laptop'u şarja takmayı unutmuş olabilirim. Eğer öyleyse akşam ileti paylaşma işi yalan olur.. 🤨
Dediğiniz bir kitap
Öğüt veren kitaplarla didaktik kitaplar karıştırılıyor. Didaktik, yani bilgi veren metinler bizde çok az. Keşke daha çok olsa. Bizde çok olan şey, öğüt veren kitaplar. Öğüt sıkıcıdır; kendi deneyimlerimizden çıkardığımız sonuçları çocuğa otoriter biçimde aktarmış oluyoruz. Çocuk, öğüt verildikçe kendisini suçlu hissediyor. Kaşağı hikâyesi, en iyi örneklerden biridir. Çok iyi bir hikâyedir ama hikâyeden "Yalan söylersen kardeşin ölür!" gibi bir sonuç çıkıyor. Bu durum, çocuğa ağır bir suçluluk duygusu yüklüyor. Çocuğu her yaptığı harekette suçluluk duygusuna sevk eden öğüt verici kitaplar, travmatik etkiler yaratıyor. Oysa çocuk, bir metni okuduğunda özgürleşmeli.
Tahta masa
Gidince anladım aşkın yalanmış
Bu yalan kalbimi yaktı sevgilim
Bir tahta masada adımız kalmış
Görünce gözyaşım aktı sevgilim
Katlanırdım bil ki en derin yasa
Kolunda yabancı biri olmasa
Ayağı kırılmış o tahta masa
Senden çok vefalı çıktı sevgilim
Ümit besen - Tahta Masa
Gidince anladım aşkın yalanmış
Bu yalan kalbimi yaktı sevgilim
Bir tahta masada adımız kalmış
Görünce gözyaşım aktı sevgilim
Katlanırdım bil ki en derin yasa
Kolunda yabancı biri olmasa
Ayağı kırılmış o tahta masa
Senden çok vefalı çıktı sevgilim
O masa binlerce anılar saklar
O masa özlemle hep hızı arar
Sensiz gidemedim geçti haftalar
Artık masamız boş kaldı sevgilim
Ahmet Selçuk İlkan
Tilkinin kuyruğu kayaya sıkışmış ve kurtulmak için,kuyruğunu kesmek zorunda kalmış. Daha sonra,bir başka tilki onu gördüğünde, "Kuyruğunu neden kestin" diye sormuş.Kuyruğu kesik olan, "Böyle kendimi çok mutlu hissediyorum.Şimdi o kadar mutluyum ki; adeta sevincimden havalara uçuyorum" demiş.Bunun üzerine,diğer tilki de kuyruğunu kesmiş.Fakat mutluluk yerine, şiddetli bir acı çekmiş.Hemen tilkiye gelip, "Neden bana yalan söyledin? Çok canım acıdı" demiş. Tilki, "Eğer acı çektiğini diğer tilkilere söylersen, onlar asla kuyruğunu kesmez ve bizimle dalga geçerler" demiş.Bu iki tilki, diğer tilkilere,yaşadıkları mutluluğu anlatmışlar.Böylece tilkilerin çoğu kuyruklarını kesmişler.Çoğunluk onlara geçince bu seferde kuyruğu olanlarla dalga geçip onlara eziyet etmeye başlamışlar.İşte böyle; önce toplumu bozup,farklılaştırırız, sonrada toplumu birbirine düşman ederiz.
KISSADAN HİSSE; BİR TOPLUMDA BOZULMALAR ARTINCA, BOZUK İNSANLAR, İYİ İNSANLARI AYIPLAR VE DALGA GEÇERLER..
Gidince anladım aşkın yalanmış
Bu yalan kalbimi yaktı sevgilim
Bir tahta masada adımız kalmış
Görünce gözyaşım aktı sevgilim
Katlanırdım bil ki en derin yasa
Kolunda yabancı biri olmasa
Ayağı kırılmış o tahta masa
Senden çok vefalı çıktı sevgilim
O masa binlerce anılar saklar
O masa özlemle hep bizi arar
Sensiz gidemedim geçti haftalar
Artık masamız boş kaldı sevgilim.
Ahmet Selçuk İlkan
Yalnızlık, yaşamda bir an,
Hep yeniden başlayan..
Dışından anlaşılmaz.
Ya da kocaman bir yalan,
Kovdukça kovalayan..
Paylaşılmaz.
Bir düşün'de beni sana ayıran
Yalnızlık paylaşılmaz
Paylaşılsa yalnızlık olmaz.
