Bir çiçeği koparmadan koklamayı bilmiyorsunuz bayım.
Bir kadınla sevişmeden sevmeyi,
Dövüşmeden barışmayı,
Siz insan olmayı hiç denemediniz bayım. Ne güneşin küfür yemediği kaldı sizden ne yağmurun.
Çamurun içinden çıktık diyorsunuz ya hani,
Siz o çamuru bile kirlettiniz bayım.
Sanıyorsunuz ki dünya sizin etrafınızda dönüyor,
Ama sadece sanıyorsunuz bayım. Yaşıyorsunuz ama yaşattığınız kaç unut kaldı elinizde,
Dilinizde hep aynı pelesenk olmuş kelimeler.
Kaç kitap okudunuz bayım?
Kaç güzel cümle çıkar ağzınızdan?
Kaç defa anlamaya çalıştınız kendinizi? Yüzünüzü mosmor eden koca bir yalnızlığınız var,
Ama göremiyorsunuz.
Burnunuzun ucundayken doğru olan,
Siz kolayına kaçıyorsunuz.
Yanılıyorsunuz bayım çok yanılıyorsunuz.
Yok saydığınız herşey sizi çoktan unuttu.
Kim bilir kaç saksıyı kırdınız?
Kaç çiçeği kuruttunuz?
Siz papatyaların sadece yapraklarını koparmayı sevdiniz bayım.
Dinlemeden konuşmayı,
Anlamadan anlatmayı,
Sevmeden sevilmeyi istediniz hep, Bilmiyorsunuz bayım…
Rolan Aybey