"Adını bağışlamadın?"
Nurilerden biri ilk kez adını soruyor sana. Sesini kısıyorsun, fısıldar gibi:
"Nuri" diyorsun yavaşça. "Nuri."
"Bağırsana ....," diyor biri.
Ses arkalarda. Yaklaşıyor. Yüzü, tabanlarına inen sopaların az ötesinde. Sopalar neredeyse yüzüne çarpacak. 'Yaklaşmayın, sopalar yüzünüze çarpacak' demek geçiyor içinden. Saçma.
Kapkara, kalın bir yüz. Başının bir yanında uzatıp biriktirdiği bir tutam saçı, tarakla tepesinden geçirtmiş, yapıştırmış çıplak başına, örtmüş sözde kelliğini. Bir arkadaşın vardı, şiirler yazardı, o böyle tarardı saçlarını, ama onunki pek belli olmazdı. Bununki çok uydurma bir şey. Kaşları da yok gibi. Bu yüzü ilk defa görüyorsun. Kapkara. Cop gibi.
"Bağırsana be!"
Ölmezsen, öldürmezler, sakat bile bıraksalar, buradan çıkarsan, gün gelir de bir gün buradan çıkarsan, toprağın üzerinde, güneşin altında, insanların arasında bir alçak gibi yüzün eğik dolaşmamak isteğindesin. Kesin, kesin bir istek bu. Basılmış, ezilmiş de olsan, bir papatya gibi yaşamak kararındasın, ezilmiş, yaralı bir papatya. (Siyasi suçtan mahkum birinin düşünceleri)
Sayfa 91Kitabı okudu
-Ya bu kafayı değiştirirsiniz ya da kafanızı koparırız anladınız mı ?
Köşede,duvarın dibinde kırmızı cilt kapağından kopup ayrılan,iki yana açılıp kalan sayfalar,birbirinin üstünden fısıltıyla kayıp kapandılar.
O anda dünyanın bir köşesinde,akşamın o ayrılık saatinde bir çiçek sessizce taç yapraklarını kapatıp sonsuz uykulara daldı;bir günlüğüne doğmuş bir günlük doyumsuz yaşamını tamamlamış küçük bir çiçek boynunu büküp öldü.
Sonra o ayrılık saati gelmiş olmalı ki,her şeyin altüst edildiği odalardan çuvallara tıkabasa doldurulan kitaplarla birlikte seni de alıp götürdüler.
Götürülüşün böyle oldu.
'...Adam bir sigara istedi. Bende yoktu,veremedim.Başkası verdi. Sonra bana döndü. Elimi tut dedi, tuttum. Adam soğuyordu. Eğer insanın nasıl soğuduğunu bilmezseniz, ölüm cezasını cesaretle savunursunuz. Öyle ya, herkesin ısısı kendisine.'
Uyanmış gibi hiss etmekden bıktın
Yalnız degilsin
Elinden tutup seni alacağım
Ve sana anlayabileceğin dünya göstereceğim
Bu hayat eziyyetlerle dolu
Mutluluk işe yaramadığında
Bana güven ve elimi tut
İşıklar söndüğünde anlıyıcaksın
Acıyor kalbim aşık oldum
Acıyor kalbim sahip değilim
Aciyor kalbim zorluklar hoşuma gidiyor
Çünki acıyı hissetmeyi hiç bir şey hissetmemeye tercih ederim
Öfke ve mücadele
İztırapdan daha iyidir
Biliyorum yaralısın
Seni kurtarmak için burda olduğumu biliyorsun
Senin için daima burda olduğumu biliyorsun
Bana daha sonra teşekkur edeceğini biliyorum
"Şimdiden bir hatırasın
Açmışsa bir sardunya saksıda
Bütün (aşklar) paranteze alınsın
Bıraktım ellerimi, artık sana bunu yazsın
Mektuplar postaya takılırsa...
Ey aşk sen
Artık bazı şarkılar kadar yaralısın."
Didem Madak / Grapon Kağıtları - Sayfa 47