“...Bu adamların devamlı ulumalarına veya çılgınca bağırmalarına rağmen aralarında gerçek bir arkadaşlık var. Diyorlar ki; dışardakilere tahammül etmeliyiz ki onlar da bize tahammül edebilsinler. Bazen sadece anlamsız sesler çıkaran birisiyle yarenlik ediyorum, çünkü benden korkmuyor. Eğer bunları görmeseydim; başıma gelenleri devamlı düşünmekten kendimi alıkoyamayacaktım. Bir nöbet seni yakaladığında yaşadığın acı ve çaresizlik şaka değil...”
HÜZNÜN VE TUTKUNUN ÖYKÜSÜ Vincent Van Gogh Psikobiyografik Bir Derleme Hazırlayan: Dr. Kültegin Ögel