Ben de hepinizden farklı bir solucandım, kim bilir? Şimdi yarısı ezilmiş, yerde yattığı için belli olmuyor. Diğer yarısını yerden kaldırmak için çırpınan Günseli'yi bile acıklı gözlerle seyredemiyor. Gözleri, ezilen yarısında kaldı da ondan. Anlayışı da o yarıda kaldı, bütün ümitleri, yaşama isteği de mühendislik diploması da iyi durum kâğıdı
Yarınlarıma dokunuyorum. Ve yarınlarımda AŞK vardı. Onun olduğu yarınlarıma kesinlikle vardım. Yarına dokunmak... O kadar güzel bir duyguydu ki! Yarına dokunmak için "EVET" dedim defalarca. "EVET!"
Ben de ağlamak istemez miydim herkes gibi? Nihayetinde etten, kemikten yüzde seksen ikisi sudan oluşan bir varlıktım. Ne olurdu yüzde bir gözyaşı döksem? Ama izin yoktu! Ne de olsa ben güçlüydüm.