“Poyraz, Zehra’yla bütünleşmişti. Onu bir an düşünmese kendinden utanıyordu. Elini ayağını düşünmese olurdu ama Zehra’yı düşünmemek olmazdı. Bir ara yöresinde olup biteni bile fark etmiyordu, uyurgezer gibi ortalıkta dolaşıyor, Zehra’yı görmek için olmadık sebepler yaratıyordu.”
“İnsan insana, dost dosta, arkadaş arkadaşa bu kadar hainlik yapabilir miydi!”
Akıllı insan sabırlı insandır.
İnsanoğludur bu, arsızdır, işine gelmeyen herbir şeyi unutur, yüreğini paramparça eden dinlediği bir olayın karabasanını değil, yaşadığı, boğazına kadar kana gömüldüğü bir olayın karabasanını bile unutur.
Sayfa 318Kitabı okudu
Herhalde insanoğlu budur, böyle inişli çıkışlıdır, tam ölüyor derken birden doğruluyor, ayağa kalkıyor
Sayfa 312Kitabı okudu
Çalışmak yaşamaktır.
Sayfa 282Kitabı okudu
“Bütün korkaklar, korkularının üstüne yürüdüklerinde insanlığın en yürekli insanları olurlar.”
“Sırtında taş taşıyan da, denizlerde kürek çekenler, tarla sürünenler de, harp edenler de, balık tutanlar da, yüreğinde yalnızlık taşıyanlar da yorulurlar. Yüreğinde bir köz harmanı taşıyanlar da. En çok yorulanlar da bunlardır.”
“Bizim kumandan eskiden de sert bir adamdı ya böyle değildi, hiçbir askere, hiçbir insana kötü söz söylediğini, hiçbir askeri incitdiğini görmedim. Mebus olunca bir insan böyle mi olurmuş, böyle insanlıktan mı çıkarmış?“
“… Yalnızlık o kadar yüreğime, o kadar işlemiş ki korkuyorum.“
“...belkide tek kokudur, yağmur başlarken aldığımız koku.”
Bu yıllarda, insanlar bir tuhaf oldu, insanlar hastalandı, insanlar insanlıktan çıktı.
Sayfa 263Kitabı okudu