Mahremiyetin bir kutsallığı var. Saklı olan, paylaşılmayan, nihayet değerli olandır; hayat gibi. Kierkegaard sanıyorum, "hayatını saklayan güzel yaşıyordur" der. Çünkü güzel olan cevherdir, saklanır. Herkesin beğenisine sunulan hayat ise taşı yaldız ile boyayıp parlatmaya benzer.
