Hakkında
1965 yılında Nazilli’de doğdu. Toygar İlkokulu’nu, Sümer Ortaokulu’nu ve Nazilli Endüstri Meslek Lisesi’ni bitirdi. Gazi Üniversitesi Teknik Eğitim Fakültesi’nde başladığı yüksek öğrenimini ikinci sınıfta bıraktı. Daha sonra Dokuz Eylül Üniversitesi Buca Eğitim Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü’ne girdi ve 1988 yılında buradan mezun oldu. Bir süre bir yayınevinde çalıştı. 1989’un Mart ayında arkadaşlarıyla birlikte edebiyat dergisi Kırkikindi’yi çıkardı.(3 Sayı) Daha sonra Milli Eğitim bakanlığı’na geçerek Mardin’in Savur ilçesinde edebiyat öğretmenliğine tayin edildi. Burada yarım dönem çalıştıktan sonra istifa etti ve İstanbul’da bir özel öğretim kurumunda öğretmenliğe başladı. 12 yıl süreyle öğretmenlik ve yöneticilik yaptı.
1989’da, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yeni Türk Edebiyatı Bölümü’nde başladığı yüksek lisans çalışmasını, tezini tamamlamadan bıraktı. Çeşitli edebiyat dergilerinde denemeler yazdı. 1992 yılında Zaman gazetesinde köşe yazarlığına başladı. Deneme türünde eserler veren ve çeşitli yayınevlerinden çıkmış 10 kitabı bulunan Ali Çolak, 1996 yılında ‘Günlük Güneşlik Şarkılar’ adlı kitabıyla, Türkiye Yazarlar Birliği (TYB) ‘Yılın Deneme Yazarı’ ödülünü aldı. Ali Çolak, haftada bir yazdığı köşe yazılarının yanı sıra 2001 yılından bu yana Zaman’ın kültür - sanat sayfası editörlüğünü yürütüyor.
Unvan:
Türk Yazar, Gazeteci
Doğum:
Nazilli, Aydın, Türkiye, 1965
Okurlar
43 okur beğendi.
757 okur okudu.
7 okur okuyor.
156 okur okuyacak.
7 okur yarım bıraktı.
Kitaplar
Mavisini Yitirmiş Yaşamak
7.9/10
Günlük Güneşlik Şarkılar
8/10
Bilmem Hatırlar mısın?
9/10
İnce Sözler
8.5/10
Yitik Hüzün
8.6/10
Periyi Uyandırmak
8/10
Söz Işıldağı
7.6/10
Susarak Konuşalım
9/10
Günsarısı
9.1/10
Günün Ötesi
8.1/10
Şair Dediğin
8.7/10
Bir Bahçe Düşü
8.7/10
Ama Sözcükleri Götüremezler
8.5/10
Bir Ateş Yakmak
7.5/10
İslam’a Göre Anadolu’da Düğün ...
0/10
Çevirdiği Kitaplar
Sözler ve Alıntılar
Sezai Karakoç
İnsan çağımızda gönül tarlasına durmadan put dikiyor. Kendi türettiği eşyaya, kendi kurduğu sisteme veya kendinin yücelttiği insana tapmak yoluyla kendine tapmaya çalışmakta belki de. Kendini dolaylı yoldan putlaştırmanın boş deneyinde..
Sayfa 139Kitabı okudu
Nedense hep yeninin peşindedir insan. Görünüşte sürekli yeniyi arar ve koşar. Fakat ruhu yeni ve taze olana sımsıkı kapalıdır.
Sayfa 17
Canım insanoğlu, kulaklarını tıkıyor, gözünü kapatıyor ve susuyor başka acılara karşı.. Kederler, gönül kırıklıkları, düş bozgunları sadece uğradığı evlerde asılı kalıyor..
Sayfa 44Kitabı okudu
Talan edilmiş ormanlara,
kurutulmuş derelere, peşkeş çekilmiş sahillere,
sökülmüş zeytin ağaçlarına, yağmalanmış şehirlere,
kömür karasına bulanmış şehit madencilere,
kıyılmış gencecik canlara, oğul yası tutan annelere,
devlet kibrine meydan okuyan kadınlara,
iftiraya uğramış, horlanmış, sürülmüş mazlumlara,
dünyayı güzelleştiren muhacirlere, sokaktaki mülteci çocuklara,
intikam uğruna zindana atılmış masumlara, ülkemin bütün merhametli,
uygar ve güzel insanlarına..
Sayfa 7Kitabı okudu
Gönül düşürmeye değer ne var dünyada; kitap, kalem ve kahveden başka?..
Sayfa 36Kitabı okudu
İletiler
Gariptir insanoğlu;
Yürümez,
Sevmez,
Mektup yazmaz,
Ağlamaz,
ve Duâ etmez..
Sonra da "mutlu olamıyorum" der.. 
Ali Çolak
-Baba ocağı!
-Baba evlerini yaşatan, ancak ve yalnız annelerdir.
-Zira, anne hayattaysa, babanız bütün bütün ölmüş sayılmaz.
-Baba ocağına her gidişinizde kapıyı anneniz açıyor ve sizi karşılıyorsa, dünyanın bütün hazinelerine sahipsiniz demektir.
-Baba evi, sonsuz saadetler kaynağıdır çünkü.
-İnsan, hiçbir mekânda orada yaşadığı kadar rahat, orada bulunduğu kadar mesut, orada olduğu kadar çocuk değildir.
-Bir gün annenizi yitirir ve evin kapısını kendi anahtarınızla açacak olursanız, o zaman her şey değişecektir.
-Sizi, dilsiz eşyalar ve karanlık köşeler karşılayacaktır.
-Ev sahibi, babanızdan son kalanları da yanına alıp gitmiştir artık.
-Odalarda konuşan kimse kalmamıştır...😔 Ali Çolak
Ahh eksik yanım seni çok özledim
Baba evlerini yaşatan, ancak ve yalnız annelerdir. Zira, anne hayattaysa, babanız bütün bütün ölmüş sayılmaz.
...
Baba ocağına her gidişinizde kapıyı anneniz açıyor ve sizi karşılıyorsa, dünyanın bütün hazinelerine sahipsiniz demektir. Baba evi, sonsuz saadetler kaynağıdır çünkü. İnsan, hiçbir mekânda orada yaşadığı kadar rahat, orada bulunduğu kadar mesut, orada olduğu kadar çocuk değildir.
...
Bir gün annenizi yitirir ve evin kapısını kendi anahtarınızla açacak olursanız, o zaman her şey değişecektir. Sizi, dilsiz eşyalar ve karanlık köşeler karşılayacaktır. ‘Ev sahibi’, babanızdan son kalanları da yanına alıp gitmiştir artık. Odalarda konuşan kimse kalmamıştır..
Ali Çolak
Yorumlar ve İncelemeler
