Paolo, mezara bakıyordu. Kısacık bir an o toprağın altına saklanmayı, orada uyumayı istedi; ama buna hakkı olmadığını biliyordu, çünkü henüz ölmemişti. Şunun ayırdına çoktan varmıştı: Bu dünyada, bu kayıp topraklarda, yalnızca ölülerin dinlenmeye hakkı vardı. Hayatta olanlarsa, var olmaya tahammül etmek için dişlerini sıkmak zorundaydılar.
Sayfa 10