Barış Kılınç Sözleri ve Alıntıları
Barış Kılınç sözleri ve alıntılarını, Barış Kılınç kitap alıntılarını, Barış Kılınç en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
herhangi bir şirket sahibini iflasa sürükleyen herhangi bir ekonomik kriz, Raskalnikov’u baltayla yaşlı bir kadını parçalatan ruhsal bunalım karşısında oldukça önemsiz kalır. Lukács, bu bunalıma neden olarak, sınıfsal yükselişi mümkün kılan Napolyon idealinin çöküşü karşısında insanın iç dünyasına dönüşünü ve orada karşılaştığı derin boşluğu gösterir (Lukács, 2012: 101-120). Belki de sorun gerçekten bu boşluktur: orta sınıfın bütün insanlığa armağan ettiği ve Adorno’nun ve Horkheimer’in söylediği gibi onu deneyim yoksunu hale getiren rasyonalitenin yarattığı boşluk; Freud’un ‘Uygarlığın Huzurluğu’nda sözünü ettiği bireysel ve toplumsal ‘kaçıklığa’ neden rasyonalitenin yarattığı boşluk.
“Yine de bağırmaya devam eden, ‘çürümüş’ düzenin işleyişi hakkında söz söyleyenler hep vardır. Tarkovski’nin Nostalji’sini (1983) hatırlatmak gerekir. Kendini yakmaya hazır bir adam, bu eylemden hemen önce seyirciye, bizlere, dünyaya döner ve “Siz sağlıklı olanlar! Sağlığınız ne anlama gelir? İnsanoğlunun bütün gözleri, içine daldığımız çukura bakıyor... Dünyayı yıkıntının eşiğine getirenler, sözüm ona sağlıklı olanlardır... Deli bir adam sizden utanmanızı söylüyorsa ne biçim bir dünyadır burası” diye bitirdiği uzun bir nutuk çeker”
“orta sınıfın aristokrasiye vurduğu darbelerin aynısını işçi sınıfından yiyeceğini” (Marx, 2008: 89) söyler.
Varlığın unutuluşu, Max Weber’in ‘demirkafes’ ve ‘bürokrasi’ metaforu ile açıkladığı büyük düzeneğin içine hapsedilen insanlığın, kendini feda ederek, toplumun bütüncül mutluluğu adına çalıştığını zannederken, sadece bu kafesin işleyişi adına çalışır hale gelmesidir. Öyle ki bu düşünüş, sonunda, bütünün işleyişinin değişmez ve bilinemez bir döngü olarak kabul edildiği; kendi işlediği cinayeti dahi üstünün emrine itaatle açıklayan ve yapılanı doğru kabul eden, kendi ahlakını yaratabilmiştir.
"Batı’nın metropollerini inşa eden rasyonalitenin sunduğu mutluluk değil, acıdır. Sınıfsal farklılık gözetmeksizin bütün insanlığa sirayet eden duygu tam da budur: acı ve pişmanlık. Ancak yine de bu duyguları deneyimlemek, unuttuğunu yeniden anmak yerine, uygarlık, kafasını her zaman yaptığı gibi toprağın altına gömmekte, anlık mutluluk ve hazzı tercih etmektedir. "
Sayfa 66 - Literatürk YayınlarıKitabı okudu
Delilik??
İnsanlığı, ölülerini gömebileceği kadar insanı bile bir araya getiremeyecek duruma düşüren rasyonalitenin, bu ayini dahi uzmanlara havale etmesi karşısında, “hepimize tarihsel sistemimizin bir gün, herkesin yeterli imkânlardan yararlanacağı ve hiç kimsenin başkalarının sahip olmadığı imtiyazlara sahip olmayacağı bir toplumsal düzen kurmayı vaat etmesi” (Wallerstein, 2003: 154) ne kadar gerçekçidir? Bu soruya cevap bulamadığı, bulmak istemediği ya da bulmakta geciktiği içindir ki sanat, bilimin alternatifi haline gelmiştir ama modern bilim onu ‘edebiyat’ diye küçümserken, kendi büyüsünün dışına çıkan sanatçıyı da deli olarak ilan etme eğilimindedir:
Çünkü mutluluk ve hazzın saldırganca temini konusunda bireylerin olabildiğince motive edildiği bir ortamda, üstelik aksi yönde davranıldığında yok sayılma, sevilmeme ve başarısızlığın ağır yükünü tek başına yüklenmeyle karşı karşıya kalındığı bir toplumda, başka türlü davranmak ne mümkün.
“Düşünmenin mantıktan uzaklaştırılmasıyla, insanların fabrika ve bürolarda olgunlaşmaları üniversite dersliklerinde onaylanmış olur. Nasıl tabu, tabulaştıran erke bulaşıyorsa, aydınlanma da kendisini oluşturan zihne bulaşır. "
Sayfa 52 - Literatürk Yayınları /Theodor W. AdornoKitabı okudu
Malik olunacak tek şey, karşılıksız sevmektir; kaybedilecek olanı, sonsuz kılacak şey budur.
Sayfa 53 - Literatürk Academia Yayınları