Yatakta sadece ikiniz olduğunuzda, zifiri karanlıkta ve başını onun göğsüne yaslayıp kalp atışlarını dinlediğinde, işte bir adamı ancak böyle tanıyabilirsin. Kalbi senin için çarptığında…
Biz aslında kaybolmuş bir halde gözlerimizi dünyaya açıyoruz. Ufacık bir bedene hapsolmuş ruhumuz, varlığına bir anlam arayıp bulamıyor çünkü o da kayıp. Nerede olduğundan bihaber.
yavaş yavaş azalır insan, azaldıkça da bitiverir. Kendinden taviz veren kişi her gün bir şeyini kaybeder sonra bir gün her şeyini... Kaybedenlerden olmak istemiyorsan önce "ben" demeyi bileceksin, öğreneceksin. Hayat öğretir zaten, sen anlamak istemezsen de. İş işten geçtiğinde de ne yazık ki kendine geç kalırsın!