“Tanrım! Bu kadın benim kadınım, benim hayat arkadaşımdı!” Onu olduğu gibi bulmuştu yeniden. Kendisini onun hayat arkadaşı olarak görüyordu. Ayrılıklarını asla kabullenememişti! Ve hatta ölüm bile şimdi ikinci plana
düşmüştü. Evet, yaşamak için artık bir nedene sahip olmuştu. Yaşamak için hâlâ bir nedeni vardı.