Hiç delirmemiş insanlar işte bunu anlamıyor."Sanrıların ne kadar acı verdiğini.Gerçekliğin nasıl hemen şuracıkta,ama erişelemeyecek kadar uzak göründüğünü.Çaresizlik ve hüsrandan oluşan bir dünyada yaşamayı sisifosla kayası"
Artık kimse duygularını göstermiyor. Siz de acıyı ve üzüntüyü kanıksadığımızı fark etmiyor musunuz? Toplum artık sadece hedeflerle ilgileniyor. Başarıyla. Güçlü olmakla.
Babalar ve oğullar.........Her zaman aynı bulmacanın parçalarını olmuştur.Tıpkı yanlış yere yerleştirilmiş yapboz parçaları gibi. Benzerlerini mücadelesi. Evlat babasını aşmak ister. Babaysa evladını sınırlamak.