Karl Georg Büchner Gönderileri
Karl Georg Büchner kitaplarını, Karl Georg Büchner sözleri ve alıntılarını, Karl Georg Büchner yazarlarını, Karl Georg Büchner yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Dehşetengiz bir yalnızlık kapladı içini, yalnız, yapayalnızdı, kendi kendine konuşmak istedi ama yapamadı, nefes almaya almaya bile cesaret edemedi.
Sayfa 17Kitabı okudu
Yorgunluk hissetmiyordu, sadece arasıra, kafaüstü yürüyemediği için canı sıkılıyordu.
Sayfa 15Kitabı okudu
(...) acının daha hassas bir zaman ölçüsü vardır, saliseyi bile parçalara ayırır.
Sayfa 72Kitabı okudu
Devrim Satürn gibidir, kendi çocuklarını yer.
Sayfa 25Kitabı okudu
Dilini boğazından ne kadar uzatırsan uzat, yine de alnındaki ölüm terlerini yalayamazsın.
20. yüzyıl Alman tiyatrosunun temellerini atan Karl Georg Büchner ile selamlıyorum sizi.
Bütün toplumları etkilemiş Fransız Devrimi'ni ele alan #dantonunölümü ile tanınan yazarın uzun öyküsü “Lenz” ile…
“Fırtına ve Coşku” dönemi şairi ve yazarı Jakob Michael Reinhold Lenz, çılgınca saplantılardan kurtulmak üzere perperişan bir halde Vosges Dağları’na sığınır ve üç haftalığına papaz Oberlin’in misafiri olur. İşte, muhtemelen şizofreniden mustarip Lenz’i misafir ettiği süre boyunca şairin ruh halini ayrıntılarıyla kayda alan Oberlin’in günlüğü, bize Büchner’in Lenz’ini armağan eden kaynakların başında gelir.
Tam da temsil ettiği akımla müsemma, fırtınalı ve coşkulu ömründe akıl sağlığını tamamen yitiren J. M. R. Lenz, 4 Haziran 1792 tarihinde Moskova’da bir sokakta ölü bulunur;
gömüldüğü yer bilinmemektedir.
Modern edebiyatın leitmotivi olan kaygı, dünyaya fırlatılmış olma hissi, gerçekliğin parçalanması gibi temel ontolojik meseleler karşısında derin bir anlamsızlığa ve ıstıraba gömülen protagonistlerin öncülü sayılabilen bu eser Lenz’i ölümsüzleştirir.
Goethe ile yolları kesişmiş yazar onun “Yaşamımdan. Şiir ve Hakikat” adlı eserinden ilham almış. Goethe’nin Lenz hakkında yazdıklarını da okuyabileceğiniz bu yükte hafif pahada ağır ezber bozanı umarım teğet geçmezsiniz. 
Lenz
Kılıcımı çektiğimde kolumu tutan düşmanımdır!
En güzel suretler, en abartılı sesler toplaşır, eriyip dağılır. Bir tek şey kalır yalnızca: Şekilden şekile giren, ebediyen yaprak yaprak açılıp başkalaşan sonsuz bir güzellik. Ama elbette insan her zaman bu güzelliği tutup müzelere koyamıyor, notaya alıp genç yaşlı herkesi dinlemeye buyur edemiyor veya hepsinin bunlar üstüne çene çalmasını ya da bunlarla mest olmasını sağlayamıyor.
Sayfa 29 - Everest Yayınları