Hakikatten uzaklaştıkça kalabalıklaşırken;
Hakikate yaklaştıkça yalnızlaşıyor insan.
Kalabalık yalnızlıklarda buluyoruz sonra kendimizi.
Hakikaten bu böyle...
Dört yanım puşt zulası diyen o büyük şair…
Ne aşktan, ne de mutluluktan yana, alamadı nasibini…
Anlıyorum seni, hem de çok iyi:
Hani yaşamadım da değil aşkı, diyorsun.
Bilmem de değil!
Hatta çok iyi bilirim, diyorsun.
Çünkü yaşadım.
Ve de yaşattım.
Bu coğrafyada,
Bu coğrafyada...
Güne ilk gözlerini açan
Ya da
Son yuman canlıyı düşündünüz mü hiç?
Kargaların; sabah serinliğine karışan çığlıklarını,
Evsiz köpeklerin; alacakaranlık havlamalarını işittiniz mi?
.......
O anda;
Bütün içindeki tam, ikiye bölündü...
Yarım kaldı!
Büsbütün, yarım yarım...
Bu coğrafyada;
Yarım tarihten geçti...
Kimi zaman;
İnsan yüzü görmek istemiyor insan;
Yalnızlığı ile yeterince kalabalık oluyorlar çünkü..
Sadece olabildiğince,
Mavi,
Geniş,
Uçsuz bucaksız bir şeye bakmak;
Gizlenmek istiyor..