Özen Aşut Gönderileri
Özen Aşut kitaplarını, Özen Aşut sözleri ve alıntılarını, Özen Aşut yazarlarını, Özen Aşut yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
İnsanlar yaşadıkça, her şafakta tazelenen umutlarla yeniden başlayabilirler.
"Ağlasam sesimi duyar mısınız, dokunabilir misiniz gözyaşlarıma ellerinizle?"
"Diyelim ki hastayız ve ciddi
Diyelim ki hapisteyiz
Kısacası, nerede ve nasıl olursa
Ölüm hiç gelmeyecekmiş gibi yaşanacak"
"Ne güzeldir yollarda olmak şimdi"
.....
mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin
hürriyet sözcüğünün resmini ama yalansızının?"
(Nazım Hikmet)
Yarına bırakılan yitirilmiştir...
Oysa herkesin söyleyecek bir sözü, dile getirecek bir öyküsü vardır, olmalı. Meramını anlatabilmek için her insan özgürce konuşmalı; yazabildiği ölçüde yazmalı. İlle de kurallar konulmamalı insanın önüne.
Zaten çağımızda artık gerçek mutluluk yok, yalnızca mutluluk anları vardı.
Ne demişti Sevgi Soysal Şafak'ta?
"Bir duygu yayıldıkça güzeldir. Güzel şeyler dar yerlere sığmaz."
Zaten bütün suç, düş kurmakta değil miydi? Daha güzel bir dünyanın düşünü kuranlara hep acı çektirmediler mi? İnsanlık için iyilik düşünenler, kötülüklere başkaldıranlar, tarih boyunca zindanlara atılıp acımasızca cezalandırılmadılar mı?
Faşizm...
Sürülerin gideceği son durak doğal olarak "Kafes"ti. Emniyet'ten gelindiğinde, Mamak gerçeği ile ilk kez burada karşılaşılıyordu. Burası insanları aşağılamak ve sindirmek, son darbeyi indirmek için kurgulanmış bir gözdağı kapanıydı. Yaklaşık yirmi-otuz insanın sığabileceği bu büyük "Kafes", geçici bir süre kalınan özel bir işkence uğrağıydı. Tutuklular cezaevine girerken ya da ayrılırken, bir bloktan ötekine aktarılırken, birkaç saatten birkaç güne kadar "Kafes"e alınıyordu. Böylece her an tüm görevliler ve askerlerin gözü önünde, her yönden görünür durumda, sürekli gözetim altında oluyordunuz. En acımasız askerler seçilip burada görevlendiriliyordu. En faşistler. Başını kaldıracaklara göz açtırmazlar, hemen copları indirirlerdi nereye rastlarsa. Nereden gelirdi bu insanlar? Öyle davranmaya nasıl konuşlandırılırlardı? Yanıtlanması zor sorulardı.
Bir arkadaşı cesareti tartışırken, “bir eylemi, korkuyu derinden hissederek göze almak” diye tanımlamıştı; “Korkmuyorsan zaten o cesaret değildir.” Evet, sorun korku değildi. Gençler için ölüm çok uzaklarda bir hayalet, oysa yaşam gerçekti, elle tutulur somutluktaydı.
Sayfa 33Kitabı okudu
Mutsuzluk paylaşılamazdı bunu biliyordu..
Sayfa 28Kitabı okudu
“Değişmeyen kurumlarda değişmiş kişiler bulmayı ummak , tek başına değişmeyi ummak ...”
Sayfa 28Kitabı okudu