Patrick Mccabe

1997 yılında sinema filmi de çevrilen Kasap Çırağı İrlanda edebiyatının en önemli eserlerinden sayılıyor. Okunması gereken 100 kitap içinde olan roman, umursamazlık maskesi altında gizli vahşetiyle okuyucuya içten içe rahatsızlık veriyor. Kahramanınızın çocuk olduğunu bilmenize rağmen her şeyi yapabileceğine inancınız her satırda neyle karşılaşacağınızı bilememeniz ve yaratılan gizli şiddet beklentisi sizi okurken sarıyor. Bu da yazarın çok başarılı bir şekilde şiddeti kelimelerle örmesinden kaynaklanıyor. Harika bir anlatım, muhteşem bir kurgu bulacaksınız bu kitapta.

Komünizm yüzünden rayına oturmamış bir ülkenin yoksullukla mücadele ettiği yıllarda önce annesi intihar etti, ardından alkolik babasını yitirdi, tutunduğu kilisede papaz tarafından tacize uğradı ve en sevdiği arkadaşı Joe'den koparıldı... Hassas dengeler arasında gel gitler yaşayan 12 yaşında ki bir çocuğun hayat hikayesi... Dramın neşeyle anlatıldığı etkileyici bir kitap. Okurken içimin buruklaştığı kadar güldüğüm satırlarıda oldu, uzun zamandır hiçbir kitabı okurken bu kadar keyif aldığımı hatırlamıyorum.

Kötülüğe bir bakış açısı daha esasında kötülük demeyelim de tepkisellik diyelim. Kitapta geçenlerden rahatsız olabilirsiniz ama ben yitip gitmiş bu çocuğa üzülmeden edemedim.

"-Beni asacaklar mı,diye sordum Sosis'e.Umarım asarlar.
-Bana baktı ve,üzgünüm Francie,dedi,asmıyorlar artık.
-Asmıyorlar mı?Tanrı aşkına!Nereye gidiyor bu ülke!"

Yaşadıklarımız mı bizi biz yapan? Biraz daha hassas ve şanssız bir çocuğun hayatıyla şekillenen karakterinin bize göre dramını anlatıyor kitap. Francie için ise hepsi acı bir şaka gibi. Bu yüzden güldürebiliyor da..