En Eski Paul Tillich Sözleri ve Alıntıları
En Eski Paul Tillich sözleri ve alıntılarını, en eski Paul Tillich kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Hayat; değişen ancak aslında oturmuş bir dengede yaşam sürecinin ögeleri olarak, hem korkuyu hem de cesareti içerir. Hayat, böylesi bir dengesi olduğu sürece, yokluğa direnebilir. Dengesiz korku ve dengesiz cesaret, hayatı yerle bir eder. Korkunun ve cesaretin dengede olması, hayatı korur ve çoğaltır.
Sayfa 97 - Okuyan Us
Bir bütünün parçası, ait olduğu bütünle özdeş değildir. Ancak bütün, yalnızca parçası ne ise odur.
Sayfa 105 - Okuyan Us
19. yüzyılın sonundan beri, nesneleştirilmiş dünyaya karşı isyan, sanatın ve edebiyatın niteliğini belirlemişti. Büyük Fransız empresyonistler öznellik ve nesnellik arasındaki farkı aşmayıp, ancak öznenin kendisine bilimsel bir nesne gibi davranırken durum Cezanne, Van Gogh ve Munc ile değişti. Ondan sonra varoluş meselesi, sanatsal ekspresyonizmin rahatsız edici formlarında görüldü. Bütün aşamalarında varoluşçu isyan, muazzam miktarda psikolojik malzeme ortaya koydu. Şiirde Baudelaire ve Rimbaud, romanda Flaubert ve Dostoyevski, tiyatroda Ibsen ve Strindberg gibi varoluşçu devrimciler, insan ruhunun çöllerinde ve ormanlarında çok şey keşfettiler. Sezgileri, yüzyılın sonunda başlayan derin psikoloji tarafından teyit edildi ve meteodolojik olarak düzenlendi. 19. yüzyılın sona ermesiyle varoluşçu isyan, isyan olmaktan çıktı. Tecrübe edilen hakikatin aynası haline geldi.
Sayfa 144 - Okuyan Us
Yirminci yüzyıl insanı, anlamlı bir dünyayı ve manevi bir merkez dışında anlamlar içinde yaşayan bir benliği kaybetmiştir. İnsanın yarattığı nesneler dünyası, kendisine onu yaratanı ve şimdi onda öznelliğini kaybedeni çekmiştir. Kendi ürettiklerine feda etmiştir kendini. Ancak insan halen neyi kaybetmiş olduğunun ve halihazırda neyi kaybettiğinin farkındadır. İnsanlıktan çıkışını umutsuzluk olarak yaşayacak kadar insandır hala.
Sayfa 146 - Okuyan Us
“Varoluş özden önce gelir.” Bu cümle, bütün varoluşçu ortamı aydınlatan bir ışığın çakması gibidir. Şunu söyler: İnsanın, kendisini olmak istediği şey yapabilmesi dışında, bir özü yoktur. İnsan ne ise onu yaratır. Yaratıcılığını belirlemek için ona hiçbir şey verilmemiştir. Varlığının özü - olması, yapması gereken dışarıda bulduğu bir şey değildir, insan onu kendi yapar. İnsan kendisinden ne yapıyorsa, ne çıkarıyorsa o’dur. Kendi olarak varolma cesareti de, kişinin ne olmak istiyorsa kendisini o yapma cesaretidir.
Sayfa 155 - Okuyan Us
Cesaret hep bir riski göze almayı içerir ve hep yoklukla tehdit edilir. Bu ya kendini kaybetme ve eşyalar içinde bir şey haline dönüşme riskidir ya da boş bir kendiyle ilintili olma hali içinde kişinin dünyasını kaybetmesi riskidir. Cesaretin varolma gücüne ihtiyacı vardır; kader ve ölüm kaygısında yaşanan, boşluk ve anlamsızlık kaygısında mevcut olan, suçluluk ve kınanma kaygısı içinde etkili olan yokluğu aşan bir güçtür bu.
Sayfa 159 - Okuyan Us