Cesaret, kişinin benliğini onaylaması olduğu kadar erdemdir. Kendisini onaylayan benlik, erdemdir ve cesaret de kendisini aşan benliktir: "Bu sırrı verdi hayat bana. 'Bak' dedi, kendisini hep aşması gereken benim." (II, 34.) Nietzsche, son sözcükleri yatık yazarak hayatın özünü tanımlamak istiyor. "Burada Hayat, güç için kendisini feda eder!" diyerek devam eder ve bu sözler ile onun için kendini onaylamanın, kendini reddetmeyi içerdiğini gösterir.
Hayatın anlamsız ve gereksiz olduğunu hisseden, Ecclesiastes kitabındaki gibi, "Yeni bir şey yapamıyorum, yeni bir şey göremiyorum!" diyen insanları anlatır.
Stoacı cesaret, hem varoluşsal hem de ahlaki açıdan, 'var olma cesaretidir'