Sadullah Aydın

Çeçenistan, Avaristan, Çerkezistan, Gürcistan... bütün bunlar da acı çekiyor. Kafkasya taşıyla, toprağıyla, ağacıyla, hatta gökyüzüyle bir acı yumağına dönmüş (...)

-Yüzbaşı! dedi. Şu... şu sözümü asla unutma. Dağıstan küfürle yaşayabilir, ama... ama zulümle asla!..

Hadi sen de ordan be, keklik gibi avlarlarmış! Sen herkesi Çeçen veya Dağlı mı sandın?

Haklılar, haksızlar kadar inatçı olmadıkça Hak yerini bulmaz (İmam Ebu Hanife

"O halkını seven ve zulme karşı çıkan Müslüman bir alimdir."

Kimse farketmeden yanına gelen elçiye:imamı Azam soruyor nasıl görünmeden geldin diye. Elçi, kendinden emin bir tavırla gülümseyerek:GÜNAHLA KARARMIŞ KALPLER SABAH SAATLERİNDE GAFLET UYKUSUNDAN KURTULMAZLAR dedi.

Günlerden bir gün yaşlı bir kadın Ebu Hanife ile karşılaşır. Kadın ona, 'ya imam, duyduğuma göre sabah namazını yatsı abdestiyle kılıyormuşsun. Doğru mu?' diye sormuştur.Ebu Hanife tebessüm etmiş, kadını cevapsız bırakmıştı. Ama o günden sonra sabah namazını yatsı abdestiyle kılmıştır. Yani geceleri hiç uyumamış, sabaha kadar ibadetle meşgul olmuştur......

İmam Ebu Hanife'nin Emeviler dönemindeki sürgün hayatı, Abbasilerin devleti ele geçirmesiyle son bulmuştur

Yüzünün rengi giderek daha çok sararan, gözlerinin feni sönükleşen genç kadın, acıklı bir ikiliyle ağlayan garip yavrunun başını göğsüne daha sıkı bastırarak sözlerini sürdürdü:
-Benim için üzülme yavrucuğum! Üzülme benim Için! Her fani gibi ben de öleceğim. Her canlı, her diri varlık ölür. Her yeni eskimeye, her genç yaşlanıp ölmeye mahkumdur. Lakin adımın diri kalacağına, ölümsüzler arasına katılıp her zaman anılacağıma eminim! Çünkü insanlığa yüce bir oğul bırakıyorum! O oğlun annesi olarak insanlar hep beni anacak!