Sinan Oruçoğlu Sözleri ve Alıntıları
Sinan Oruçoğlu sözleri ve alıntılarını, Sinan Oruçoğlu kitap alıntılarını, Sinan Oruçoğlu en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
büyüttüğüm ağrımı söyledim ona, beni sahici kıl
kalacak bir yerim kentim ülkem yok
yoldaşım yandaşım ulusum kalmadı
düşmanlarımın hepsi beni terk etti
burada kalmamı sağlayabilir misin
büyük bir sıkıntıya boyadığın bu uçurumda
sana bakarken durdur beni
kalbimi de durdurmayı unutma
Sayfa 41
Bir şiirin içinden kuşlar geçiyor
Ben hala buradayım...
bozuk bir sözdizim ayaklarıma dolanan
ardıma saklayan baktığım yeri
dünyayı hatırlamak için
ellerimle indiğim uzun merdivenleri
kim çekti oradan
beni insanda mahsur bıraktığını
kim biliyor şimdi
sesim ufaldı
n'olur durdur içimden geçenleri
Sayfa 24 - Yakın KitabeviKitabı okudu
kalbimize çaktığın boşluk
ne kadar da usta işi
kalacak bir yerim kentim ülkem yok
yoldaşım yandaşım ulusum kalmadı
düşmanlarımın hepsi beni terk etti
kimseye anlatamayacağım bir yerden
çıkıyorum bazen hayata
farkındasın
...
mektubumu okuyup
kendini yırtar mısın
Sayfa 18 - Yakın YayınlarıKitabı okudu
bir hayatla bir film birbirine karıştı
saçlarımla ellerin birbirine karıştı
duvarlar öylesine kalın ki
dışarıdaki hayat eve hiç girmiyor
Sayfa 68
ellerimle indiğim uzun merdivenleri
kim çekti oradan
beni insanda mahsur bıraktığını
kim biliyor şimdi
sesim ufaldı
n'olur durdur içimden geçenleri
Sayfa 24
bütün dünya oraya toplandık sandım
bütün dünya aynı hecede rehin kalmış
o zamanlarda açıldı sayfa, biraz karanlıktı
güneş görmeyen bir odaydı aklım
kimi zaman oraya aldım seni
seninle yattım, seninle kalktım da hayat
oldukça alçaldı dünyaya bakarken
kararan gözümde
Sayfa 22
anneme, benden artarsa bir sıkıntı
daha doğur dediydim, rahatlarsın!
utandı ve beni kendime fırlattı
dünyada bir sinek gibi gezindim
çorap yıkadım, ten ütüledim
çıkmaz evlere girdim ah !
ellerimi uçuşan şeylere buladım
içimde gizli bir görev vardı hep
ağaçların görünen yüzüne saklandım
Sayfa 12 - Yasakmeyve YayınlarıKitabı okudu
söz gayrı benden taştı
bana dönmek için neden arıyor,
dibe vuran sevinç; seni kökledim.
utanç kırıldığım yerden başlıyor.
bu evde artık şiir yazılmaz
bu evde artık düzyazı yazılsın, bitsin!
gönlüme bir hafız dadandı sanki
ezberden ağlıyor, ezberden gülüyor
ah benim, durmuş bir zamana
adanmış hayatım!
gece yine ağdalı,
unuttuğum her şeyi anıyor
düşünün!
gölgem, benden acımasız
çiçekleri yoldum, dalları kırdım
burda bu yapılır, etimi et saydım
morgu andıran bir avluda yıllar yılı
suya değdikçe uyandım
ah benim durmuş bir zamana
adanmış hayatım!
bir şiirin içinden kuşlar geçiyor
ben hâlâ burdayım...
geçmeyen bir söküğüm vardı
onu gösterecektim terzime
dünyadaki sökükleri gösterecektim
aklımın yamalı yerlerini, kapanan yollarımı
bir şehir çok kasvetliydi örneğin
orayı ağır kılan şeyi
anlamakla susmak arasındaki gereksiz çizgiyi
kalakaldım bir toz bulutunun içinde
Sayfa 47
şarkı söylediğimiz zamanın sonuna geldik
kalbine devirdiğim kayalar bunun içindi
yeni yataklar açmak istedim derinde
taşıp duran nehrinde kıyıdaki dallara sarıldım
utandım bundan kemirerek kendimi kopardım
beni nereye bağlasan aynı uğultu duyulacak
alkolle temizlenmiş hayat
rüzgara boyun eğen perde seni anlatacak
çocukların kaybolduğu gece
birbirinin yarasını acıtacak herkes
insandan yorulmuş bir köpek uluyacak içinde
Sayfa 42