“Dünyada bulunan şeylerin resimleri mümini, saf ve temiz duadan, Tanrı’nın birliği bilincinden uzaklaştırabilirdi ve putperestliğin bir biçimine götürebilirdi.
Bu dünyanın görüntülerinden kendini koparma ve kavrama gücünü bir tek düşünün birliğine getirme isteği, özünde insanı o ruhsal aleme iten şeyleri görmesini gerektiriyordu. Bu hem matematik hem rasyonel, ahenkli ve müzikal bir düzendir.”