Gençlere kendi kararlarını alırken istişare ve rehberlik sağlanmalı ve sonuçlarından sorumlu oldukları söylenmelidir. Bu sayede ebeveyn bağımlılığı yerine bağımsız-ilişkisel kişilik, benlik gelişimi sağlanmış olur. Burada gençlerin kendini tanımasına yardımcı olmuş olarak destek olunması önemlidir. Ayrıca genç bu sayede düşer, kalkar, danışır, araştırır, hata yapar, günah işler fakat kendisini rahadıkla gözleyebilir ve dersler çıkarabilir. Başkaları görecek ve ne diyecek diye değil kendisi olarak ne istiyorsa, onu gerçekleştirmenin mutluluğu ve sahiciliği yaşanabilecektir. Böylelikle sahici, otantik olanın değerli, yapmacık ve gösterişin, riyanın, ikiyüzlülüğün çirkin şeyler olduğu da benimsenebilecektir (Hökelekli, 2009).