Kur'an'ın insan hakkında en fazla yaptığı eleştiri, onun ya düşüncesiz, dar görüşlü, bencil, böbürlenen, küçük şeylere kafası çalışan, başına buyruk olduğu; 'kendini her şeyin ölçüsü veya başı ve sonu gördüğü'; ya da bütün bunlara rağmen hemencecik koyu bir ümitsizliğe, çaresizlik hissine ve tamamen atalete saplanacak şekilde yalnızlık duygusuna kapıldığıdır.