Ahmet Gökbel Gönderileri
Ahmet Gökbel kitaplarını, Ahmet Gökbel sözleri ve alıntılarını, Ahmet Gökbel yazarlarını, Ahmet Gökbel yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Türk topluluklarında ruhun, dünyada bir insan bedeninde tecessüt etmeden önce, gökte, kuş şeklinde İkamet ettiğinin düşünüldüğünü ortaya koymaktadır. Orhun Kitabelerinde Bilge Kağan ve Kültigin için "uçtu" tabirinin yer aldığını görüyoruz. Kağan ve beylerin ölümleri halinde ruhlarının bir kuş gibi uçarak göğe Tanrı'nın yanına gittiğine inanılıyordu. Bu nedenle "uçmak" kelimesi, İslami dönemde Türkler tarafından cennet anlamında kullanılmıştır. Divan-ı Lügati't-Türk'de cennet anlamına kullanılan "uçmak" tabirine Codex Cumanicus ta da rastlamakta ve aynı anlama kullanıldığına şahit olmaktayız.
Türklerde ruhun kandan sonra ikinci ikametgahı kemiklerdir. Eski Türk inançlannda kemiğin manası büyüktür.
Avcı topluluklarda, hem insan, hem de hayvan kemikleri hayatın sonuncu kaynağını teşkil ederler. Bunlarda av hayvanının kemikleri kırılmaz. Geleneğe göre bir araya getirilerek, ya toprağa gömülür, ya da toprağın üzerine veya ağaca bırakılır. Hayvanın canının kemikler içinde barındığına, kemikleri toplanarak hayatın yeniden başlayacağına inanılır
Geleneksel Türk dininde kurban edilen hayvanlar konusunda çeşitlilik mevcutsa da, kurban edilen hayvanın kanının akıtılmaması hususuna dikkat edildiği anlaşılıyor. Eski Türk inancına göre ruhun ikamet ettiği en önemli yerlerden birisi kandır. Onlara göre kurbanın kanını akıtmak haramdı.
Mesudi, Hazar Denizi kıyılarındaki kavimlerde erkeğin ölümü halinde eşinin kendisi ile birlikte yakıldığını, ancak kadının önce ölmesi halinde kocasının aynı akıbete uğramadığını kaydeder
Kurban konusu ile ilgili olarak, özellikle atalar kültünün, bir çok eski kavimlerde (örneğin Keltlerde, Sogdlarda, Çin'de ve Sami kavimlerde) olduğu gibi Türklerde insan kurbanına imkan ve fırsat verdiğinden bahsedenler olmuştur. Bazı kaynaklar, İskitler, Göktürkler, Heftalitler, Uzlar , Kumanlar ve Proto Bulgarlar gibi bazı Türk kavimlerinde insan kurbanının çok yaygın olduğunu; cenaze merasimleri esnasında sadece balbal olacak insanların değil, aynı zamanda cariyelerin, hizmetçilerin, aşçıların ve atların kurban edildiklerini, bazen bunların sayısının yüz binlere ulaştığını kaydediyorlar.
Proto Bulgarlar arasında geyiğin yanı sıra köpeğin de kurban edildiğinden söz edilmektedir. Kumanların and içme merasimlerinde köpeği ortadan ikiye bölüp kurban olarak sunduklarını daha önce belirtmiştik.