Şili’li genç yazar Alvaro Bisama, Ölü Yıldızlar novellası ile ülkesinde bir çok önemli ödül almış. Yazarın edebiyatı doyurucu, anlatım tekniği güzeldi, kaldı ki karşımızdaki 70 sayfacık bir metin.
Boşanma işlemleri için buluşan bir çiftin oturdukları kafede, sessizlik ve tek heceli kelimeler arasında mekik dokurken, kadının gözü masadaki gazeteye takılıyor.
Yerel gazetedeki haberde kadının geçmişten tanıdığı başka bir kadının (Javiera) tutuklanma haberi vardır.
Böylece konuşacak hiçbir şeyi kalmamış, tükenmiş bu çift, Javiera’nın hikayesini konuşmaya başlıyor.
Devrimci bir kadın olan Javiera’nın hayatı üzerinden diktatörlüğün insan hayatına etkisini, her dikta rejiminin yaptığı gibi Pinochet döneminin de işkenceyi nasıl sıradanlaştırdığını, yaşamları nasıl değersiz kıldığını kitapta okuyoruz.
Bu süreçteki acımasızlığın Javiera ve Donoso’nun aşkına, ilişkisine, ailesine, eğitimine etkisini okuyoruz.
Siyasetin edebiyatla buluşmasından benim gibi hoşlanıyorsanız, severek okuyacağınızı düşünüyorum.
“…acı ve kıskançlıktan deliye döndü. Hepimiz zaman zaman böyle hissetmişizdir. Bir şeye öyle tutulmuşuzdur ki, o şey bilincimizde asılı kalmış ve başka bir şey düşünmemize izin vermemiş, bizi tamamen kendi içine hapsetmiştir.”
